ปี่ชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นปี่ ๒ ท่อน ท่อนเลาปี่ยาวประมาณ ๒๗ เซนติเมตร ท่อนลำโพงยาวประมาณ ๑๔ เซนติเมตร เจาะรูนิ้ว รูปร่างลักษณะเหมือนปี่ไฉนเพียงแต่มีขนาดยาวกว่า (ดู ปี่; ปี่ไฉน ประกอบ) กล่าวคือ ปี่ชวาเมื่อสวมท่อนลำโพงและเลาปี่เข้าด้วยกันแล้วยาวประมาณ ๓๘-๓๙ เซนติเมตร ปากลำโพงก็กว้างขนาดเดียวกับปี่ไฉน ทำด้วยไม้จริงหรืองา ที่ทำต่างจากปี่ไฉนคือ ตอนบนที่ใส่ลิ้นปี่ทำให้บานออกเล็กน้อย ลักษณะของลิ้นปี่ก็เหมือนกับลิ้นปี่ไฉน แต่ยาวกว่าเล็กน้อย เหตุที่ปี่ชวามี ลักษณะรูปร่างเหมือนปี่ไฉน เข้าใจว่า คงได้แบบอย่างมาจากปี่ไฉนของอินเดีย แต่ดัด แปลงให้ยาวกว่า เสียงที่เป่าออกมาจึงแตกต่างไปจากปี่ไฉน สันนิษฐานว่าไทยนำเอา ปี่ชวาเข้ามาใช้คราวเดียวกับกลองแขก ในสมัยอยุธยาตอนต้นนั้นมีปี่ชวาใช้ในกระบวนพยุหยาตรา ดังปรากฏในลิลิตยวนพ่ายว่า
| “สรวญศรัพทคฤโฆษฆ้อง | กลองไชย |
| ทุ่มพ่างแตรสังขชวา | ปี่ห้อ” |