เอกองค์ทธรฐเจ้า		จอมพล
รีบพยุหพหล		โห่ครื้น
ผงคลีกรหลบบน		บดเมฆ มัวแฮ
เสียงรถเสียงคชพื้น		ภพด้าวดินไหว
นกกระเตนรังเติบใต้		ปัถพี
ดาลเหตุดลสกุณี		เร่าร้อน
ผินถาถาบโถมตี		ธงรถ ไชยแฮ
บินผาดผันผายย้อน		ผ่านซ้ายคระไลยขวา
พระเหนพิหคเร้า		ลางทรง ตริเอย
หลากกระเตนตีธง		ถาบแคล้ว
เสียวทรวงพระสุดสง		ไสยเหตุ ไฉนนอ
ตรัสเรียกโหรมาแล้ว		เล่าแจ้งประจักษ์ถาม
โหรารับสั่งน้อม		นับยาม
สอบพไชยสงคราม		เคราะห์ต้อง
ทูลเหตุพิหคลาม		ลางศึก มีนา
แต่พระเกียรดิจักป้อง		ปัดเสี้ยนเศิกไกษย
ทธรฐทราบถี่ถ้อย		ทำนาย
ทรงพระศรวรชวนสาย		สวาศยิ้ม
พลางสั่งพยุหผาย		ผันรีบ จรแฮ
เสียงทศโยธีปิ้ม		ป่าปี้ป่นฉลาย
รามสูรอสุรร้าย		เริงทนง
ถวิลจักประภาษดง		ดับเศ้รา
ทรงเครื่องทิพยเสร็จทรง		ขวานเพชร ศรแฮ
เหาะรีบลุป่าเข้า		เฃตรแคว้นมิถิลา
ชมสัตวจัตบาทห้วย		เหวผา
ยินสนั่นพลคลา		ครั่นครื้น
มารจรจวบพะลา		กรราพ ถามเฮย
จอมทับนามใดพื้น		มนุษยน้อยนครไหน
ฝ่ายทหารกองน่าได้		สดับคำ ถามแฮ
ยลยักษยืนกำยำ		ขยับเยื้อง
ที่กล้ากล่าวตอบสำ		แดงราช รามเอย
ไปยกศิลป์ภิเศกเบื้อง		บาทได้พระนางคลา
พระยายักษพิโรธแค้น		ขบกราม
เหม่เหม่มึงบอขาม		แข่งอ้าง
เราคือพระกาลตาม		ตัดชีพ แลนา
กระทืบบาทมาดมล้าง		ไล่ร้นพลตลุย
ถึงรถเหนราชทั้ง		สององค์
ขุนราพพิศยุพยง		อยาดฟ้า
เหวยมนุษยใยทนง		นามเช่น เราฮา
ภานาฎผาดผ่านหน้า		จักมล้างชิงสมร
ทรงสังข์ฟังราพก้อ		เกินกาย
ตรัสว่ามารอย่าหมาย		มุ่งท้า
เราคือพระนารายน์		องค์อวะ ตารแฮ
มาปราบอสูรเสี้ยนหล้า		ชาติร้ายแรงคนอง
รามสูรสดับเกรี้ยว		เกริกกัง หรรเฮย
เทพประชุนเรายัง		จับเขวี้ยง
แกว่งขวานเพชร์ผาดผัง		แผลงเดช มืดแฮ
เปนอัสนีปลาบเปรี้ยง		เปรื่องครื้นคำรน
สี่นางกระษัตริย์ว้า		หวีดเสียง
สนมนาฎอิกพลเพียง		พ่างม้วย
ทธรฐประคองเคียง		ปลอบนาฎ สามเฮย
ว่าลูกเรามาด้วย		เดชล้ำฤทธิมาร
จักรกฤษณ์กล่าวปลอบห้าม		ลักษมี
อนุชอย่าเกรงไพรี		ราพแกล้ว
เรียมจักประหารชี		วาแทตย์ เองแม่
พลางลั่นพาลจันทแผ้ว		ผ่องแจ้งเหนอสูร
ขุนราพยลสาตรแก้		เดชมาร
พิโรธเพียงเพลิงกาล		จ่อจิ้ม
จับศรพาดสายทยาน		แผลงตอบ ไปเฮย
ศรว่องเวียนรถปิ้ม		ปิดไว้ในวง
พระเหนศิลป์อสุรร้าย		รอบราช รถเอย
ทรงจับอัคนีวาต		หน่วงน้าว
แผลงเปนจักรเพชร์ฉกาจ		กำจัด ศรแฮ
โดยฤทธิมหิทธิห้าว		หักได้ดังประสงค์
ขุนราพพิโรธเขวี้ยง		ขวานราญ รบเฮย
ไล่จักรพระอวะตาล		ต่อคว้าง
ราเมศรพระเหนหาญ		ฮึกเชี่ยว ชาญแฮ
พลายวาตพระแผลงมล้าง		แหลกสิ้นฤทธิขวาน
อสูรเสียอาวุธร้าย		แรงพยศ
ดวงเนตรดุจเพลิงกรด		กราดเกรี้ยว
แผดสิงหนาทแทบทศ		ทิศล่ม แหลกฮา
ทลึ่งจับงอนรถเลี้ยว		ลากง้างกลางแปลง
นารายน์ลงรบด้วย		ขุนมาร
ตนต่อตนต่างหาญ		ต่อห้าว
ต่างรุกต่างรบราน		เริงเดช
ยักษพลาดทรงศรน้าว		หวดต้องมารกระเดน
ราพร่ำกำสรดสท้าน		ฤทธีรอน
เหลือบเนตรจวบสี่กร		ก่องแก้ว
ทรงสังข์จักรคทาศร		สุรศัก ดาแฮ
ทราบว่านารายน์แล้ว		ราพง้อขอปราณ
พระเผยพจนาดถ์แจ้ง		ขุนมาร
เราจักปราบแต่พาล		เผ่ากล้า
ซึ่งท่านฮึกหักหาญ		เหนโทษ ตนแฮ
จงพิทักษโลกย์หล้า		อยู่ด้วยสัตย์ธรรม
กุมภัณฑ์รับสัตวแล้ว		อัญชลี ทูลเอย
ศิวประสิทธิ์ศรตรี		เมฆได้
ไอยกาดับชีวี		ตกอยู่ ข้านา
ข้าบาทถวายศิลบ์ไว้		แทบใต้บทมาลย์
พระรับศรราพน้อม		นบจร
เหาะรีบลับอำพร		เรื่อยริ้ว
พระโยนพระแสงศร		ฝากพิ รุณแฮ
เกียรติเกริกเทพนบนิ้ว		สนั่นอื้ออวยไชย
แปดกระษัตรอีกทั้ง		กำนัน นางเอย
อำมาตย์แลพลขันธ์		กล่าวถ้อย
ชมเกียรดิจักรกฤษณ์มหันต์		เหนประจักบ์ เนตรนา
ทธรฐสั่งพลคล้อย		เคลื่อนเข้าอยุทธยา
ถึงเกยกระษัติยเก้า		เบิกบาน กมลเอย
เสด็จสู่ปรางค์สุริการ		ก่องแก้ว
ทธรฐพระราชทาน		สมบัติ พร้อมเอย
แด่สุณิสาแล้ว		ธิราชเจ้าจิตรเขษม
พระดำรัสสั่งให้		ราชบุตร
พระพรตพระสัตรุต		กลับด้าว
สองรับสั่งแสนสุด		โสรมนัศ
ลาเจ็ดกระษัตริยท้าว		เสดจขึ้นรถทรง
พลางสั่งให้เคลื่อนคล้อย		คลายพลา กรเอย
ม้ารถคชพลคลา		โห่สท้าน
จากกรุงอยุทธยา		ลุพนัศ พนมแฮ
ส่ำสัตวตื่นแตกผ้าน		เผ่นเต้าเตลิดหนี
แรมรอนพยุหครื้น		คัลไลย
ถับถั่นถึงกรุงไกย		เกษยั้ง
รถเรียบเทียบเกยไชย		ชวนอนุ ชาเอย
จากรถกรดกางกั้ง		เสด็จขึ้นสถิตยสฐาน

จบห้องที่ ๙

  เนื้อความกล่าวถึงท้าวทธรฐพร้อมด้วยแปดกษัตริย์ยกขบวนพยุหยาตรากลับกรุงอยุธยาผ่านป่า พบรามสูรเหาะมาเที่ยวป่าในเขตกรุงมิถิลาและต่อสู้กับพระราม พระรามแผลงศรไปต้องรามสูร รามสูรเห็นพระรามเป็นพระนารายณ์ก็ถวายศรตรีเมฆซึ่งพระศิวะประทานให้อัยกาของรามสูร พระรามรับศรแล้วฝากไว้กับพระพิรุณ เมื่อเดินทางถึงกรุงอยุธยา ท้าวทธรฐให้พระพรตและพระสัตรุดกลับกรุงไกยเกษ

คำศัพท์	คำอธิบาย
เทพประชุน	เทพอรชุน เมื่อสู้รบกับอสูรเทพบุตรชื่อรามสูร ถูกรามสูรจับฟาดกับ เขาพระสุเมรุจนสิ้นชีพ
พลายวาต	ศรของพระราม แผลงเป็นลมพายุ บางทีเป็นฝน
พาลจันท	ศรของพระราม แผลงไปแล้วเกิดแสงสว่าง บางทีเป็นพายุฝน
อัคนีวาต	ศรของพระรามแผลงเป็นจักรแก้ว บางทีเป็นไฟ