ฝ่ายสารันทูตได้		ยลอมิตร
มล้างแทตยแสงอาทิตย		ขาดเกล้า
ตกใจดังชีพิตร		จากร่าง ตนนา
รีบสู่ลงกาเฝ้า		ราพร้ายทูลสาร
ทศเศียรทราบเหตุให้		โหยหา
หลานรักเรืองศักดา		เดชห้าว
ไฉนมาพ่ายมนุษย์พา		ลาดั่ง นี้นอ
อุระลุงจักร้าว		เพราะแค้นมวญอรินทร์
ร่ำพลางตรัสสั่งให้		มโหทร
จัดพักพลนิกร		อย่าช้า
แค้นนักจักไปรอญ		อรินทร์รุ่ง เช้าเฮย
สั่งเสรจราพสิบหน้า		เสดจขึ้นมณเฑียร
มโหทรรับสั่งเจ้า		ลงกา
มาจัดพลโยธา		ทัพถ้วน
จ่ายแจกเครื่องสรรพา		วุธครบ หัดถ์เฮย
พลเทพย์ทุกตนล้วน		เชี่ยวรู้เชิงรณ
อศวรถคชสรรพทั้ง		มารทหาร
ครบเสรจโดยโองการ		ท่านใช้
จตุรงค์ร่าเริงราญ		อรินทร์ราช แลแฮ
เนาพระลานคอยไท้		จักเมื้อรณรงค์
ราตรีอสุเรศรเจ้า		อาณาจักร์
เนานิทรคิดอ่วนอัก		เทวศให้
ถวิลถึงพระญาติยักษ์		อันดับ ขันธ์นา
การศึกตฤกแคะไค้		เล่ห์สู้ดัษกร
ครั้งอรณรุ่งได้๑		เวลา ฤกษเฮย
ตื่นผธมสรงวา		เรศแล้ว
สอดทรงเครื่องยุทธอา		ภรณ์ลรรพ เสร็จแฮ๒
เถลิงอาศนราชรถแก้ว		ผาดผ้ายพลพฤนท์
เสด็จเดินพลจากด้าว		แดนเวียง
สนั่นรถคชแสะเสียง		กึกก้อง
กลองศึกอธึกสำเนียง		พลโห่ ฮึกเฮย
ถึงอุดดุจคลื่นท้อง		สมุทบ้าสลาตัน
พลคชสรรพคชดั้ง		กันกง
พลแสะชาญศึกยง		ย่างน้อย
พลรถผาดผันผง		คลีตลบ เขเฮย
เกลื่อนกล่นพลนับร้อย		รุดเข้าสมรภูมิ
ถึงที่รบให้อยุด		โยธา
ตั้งพยุหโดยตำรา		สาตรอ้าง
พลหาญโห่สัญญา		ศึกสนั่น ไพรแฮ
ยินทุกเถื่อนทุ่งกว้าง		ตลอดด้าวแดนราม
แถลงองคจักรรัตนทั้ง		อนุชา
ออกอาศนอัดแอพา		นเรศเฝ้า
สดับศับท์เหล่าอสุรา		ขานโห่
สั่งพิเภกคาดเค้า		คาบนี้ศึกไหน
พิเภกพิเคราะห์แจ้ง		จึ่งทูล
คือศึกราพนาสูร		ผ่านหล้า
ทราบเหตุจักเสดจยูร		ยาตรเผด็จ ยุทธนา
สั่งสุครีพอย่าช้า		จัดทแกล้วกลั่นทหาร
บุตรรวิรับพจนผ้าย		สู่พล
เตรียมตรวจทุกหมวดพหล		สพรั่งพร้อม
ต่างฮึกต่างหาญรณ		เริงร่าน รบนา
คอยจักหักศึกห้อม		หั่นเกล้าเหล่าอสูร
สังขกรกับลักษณน้อง		เสด็จสรง
ทรงเครื่องราชรณรงค์		เพริศแพร้ว
เสดจเถลีงราชรถอลง		กรณเฉิด โฉมเฮย
เร่งรถบทจรทแกล้ว		เกลื่อนเต้าตามผลู
แลหลากหลายเหล่าล้วน		พลพา นรนา
หนุนเนื่องกันจรคลา		ไป่ยั้ง
ดังอุทกธารา		ไหลหลั่ง มาฤๅ
ถึงที่ยุทธหยุดตั้ง		พยุหใกล้ทัพมาร
ปางท้าวทศภักตรผู้		พงษพรหม
ประทับรถเนินพนม		ที่นั้น
ยลทัพลักษณรามสม		จิตรจัก มล้างเฮย
ให้ยกพลกระชั้น		ชิดเข้าโจมตี
อสุรพลกองน่าเข้า		โจมสัป ยุทธนา
ทัพน่านารายน์รับ		รบด้วย
พลรบ ๆ กลอกกลับ		กลางถิ่น สมรเฮย
สองฝ่ายฤาขยาดม้วย		ดุจช้างเมามัน
ยักษลิงต่างต่อสู้		สับสน
หาญต่อหาญเริงรณ		ร่ายเลี้ยว
ศับทสนั่นพ่างภูมิดล		ดอยถล่ม ทลายฤๅ
พลกาจต่อกาจเกรี้ยว		กราดกล้าชิงไชย
พลกุมภัณฑ์เพลี่ยงพลั้ง		เพลงรบ
ลิงละเลิงลุยตลบ		ไล่มล้าง
ยักษแตกปะทะกทบ		รถราช อสูรแฮ
ทศภักตร์แกว่งคทาคว้าง		ไล่เลี้ยวตีลิง
วานรบออาจสู้		ศักดา ท่านนา
ถอยรับจอมอสุรา		รุกเร้า
จนกทั่งน่ารัถา		องค์หริ รักษแฮ
จึ่งพระจักรกฤษณเจ้า		เหนี่ยวน้าวศรแผลง
มลายรถหมดทั้งราช		สีหโล ทันต์แฮ
ตลอดเหล่ามารพลโย		ธิศม้วย
ทศภักตรตกรถโผ		ปีนรถ รามเฮย
ไป่ย่อต่อตีด้วย		ธิราชไท้ทั้งสอง
พระรามรอญราพด้วย		แสงคัน ศิลป์เอย
พระลักษณทรงขรรค์ฟัน		ฟาดซ้ำ
ทศภักตรแต่เดียวขยัน		ยุทธไป่ ถอยนา
รับรบเรวรวดล้ำ		เล่ห์แม้นจักรหมุน
ทศเศียรเสียท่าเอี้ยว		เอนหงาย
พระกฤษณตีถูกกาย		แทตยท้าว
ตกลงที่เชิงชาย		บรรพต
ผุดลุกยกศรน้าว		มุ่งมล้างวางศร
ศรเปนอาวุธเก้า		ประการ
รอญพรรคพลอวตาร		แตกคว้าง
พระกฤษณฤทธิรำบาน		บงกบี่ พ่ายนา
ทรงพระแสงศรง้าง		พาดโค้งคันแผลง
ศรสิทธิวิศณุมล้าง		แหลกอา วุธเฮย
พิฆาฏมารมรณา		นับร้อย
ลิงซึ่งสลบต้องวา		ตาตื่น ฟื้นแฮ
จอมยักษ์ยลยิ่งน้อย		จีตรแค้นแน่นทรวง
ทรงจักรรัตนคว่างขึ้น		เวหาศ
แสงดังสุริโยภาศ		ผ่องฟ้า
พระรามลั่นพรหมมาศ		ศรสิทธิ์ ไปเฮย
ต้องอกอสุรสิบหน้า		จักรนั้นเปนจุณ
ราพร้ายร่ายเวทแล้ว		ลูบกาย
ศรหลุดรอยแผลหาย		สนิทเนื้อ
พอพระสุริยผาย		ลับเหลี่ยม เมรุแฮ
เสียพวกเสือมพยศเมื้อ๓		มุ่งเข้าลงกา
ครั้นมารล่าทัพแล้ว		ลักษณราม
เถลิงรถเหล่าลิงหลาม		รอบล้อม
เสดจจากยุทธภูมิ์สนาม		รบรีบ มานา
คืนสู่พลับพลาพร้อม		พรั่งด้วยบริพาร

จบห้องที่ ๘๗
  เนื้อความกล่าวถึงทศกัณฐ์ทราบว่าแสงอาทิตย์ถูกสังหารในที่รบก็เสียใจ สั่งให้จัดทัพ พระรามและพระลักษณ์ออกรบกับทศกัณฐ์ พระรามแผลงศรสังหารหมู่ยักษ์และทำลายรถทศกัณฐ์ เมื่อทศกัณฐ์ตกจากรถก็ทะยานขึ้นรถพระรามเพื่อจะสู้กับพระรามพระลักษณ์ พระรามฟาดด้วยคันศร พระลักษณ์ฟาดด้วยพระขรรค์ ทศกัณฐ์เสียทีตกลงมาที่เชิงเขา จึงแผลงศรสังหารพลวานรตายเกลื่อน แต่พระรามก็แผลงศรแก้ให้ฟื้นขึ้นมาได้ ทศกัณฐ์ขว้างจักรหมายสังหารพระรามและพระลักษณ์ พระรามจึงแผลงศรพรหมมาศทำลายจักรและเสียบอกทศกัณฐ์ ทศกัณฐ์ร่ายเวทให้ศรหลุด แล้วยกทัพกลับเข้ากรุงลงกา

คำศัพท์	คำอธิบาย
สังขกร	ผู้ทรงสังข์ คือ พระนารายณ์ ในที่นี้หมายถึง พระราม