มณโฑอรรคเรศรทั้ง | สใภ้นาง | |
ทราบข่าวอินทรชิตวาง | ชีพแล้ว | |
รันทดหฤไทยพลาง | ลีลาศ | |
ขึ้นสู่ปราสาทแก้ว | แห่งท้าวทศเศียร | |
ถึงสถิตยที่ใกล้ศพ | อสุรี | |
พิศสกลอินทรีย์ | เลือดย้อย | |
เศียรกรห่อนจักมี | ติดกับ กายนา | |
สองก่นกำสรดสร้อย | โศกดิ้นแดยัน | |
นางมณโฑว่าโอ้ | เอารส แม่เอย | |
หมู่อมิตรทุกทิศหมด | ปราบได้ | |
เวรใดด่วนเด็ดปลด | ปลิดชีพ พ่อเฮย | |
กายแม่หมายมอบให้ | แก่เจ้าเผาผี | |
กันยุมาว่าอกโอ้ | บดิศร | |
เรืองฤทธิเดชกำจร | จบหล้า | |
ฤๅควรพ่ายมนุษย์บร | ปักษชีพ มลายเฮย | |
พระสลัดสละข้า | บาททั้งสองดไนย | |
สองนารีร่ำไห้ | จนสลบ ลงเอย | |
ปางปิ่นอสุรภพ | ผ่านเผ้า | |
กรรแสงสุดแรงซบ | ภักตรนิ่ง แน่นา | |
ฝ่ายพวกกำนัลเถ้า | แก่แสร้โศกศัลย์ | |
ท้าวนางต่างด่วนเข้า | อย่งาน นวดเอย๑ | |
ชะโลมลูบสุคนธ์ธาร | ชื่นชื้น | |
ทั่วองค์พระจอมมาร | กับนาฎ สองนา | |
สามกระษัตริย์กลับฟื้น | สติตั้งดำรงองค์ | |
มณโฑกลับร่ำรื้อ | รำพรรณ | |
ถึงพระโอรสอัน | มอดม้วย | |
อ้าพ่อบ่ควรบัน | ไลยจาก แม่เลย | |
เปนเหตุทั้งนี้ด้วย | ชนกเจ้าใหลหลง | |
เชื่อกนิฐนาฎพร้อง | พจนา | |
แสนเสน่ห์นางสีดา | คลั่งไคล้ | |
พามาอยู่ลงกา | กลก่อ เพลิงเฮย | |
เฉกชักปรปักษให้ | ล่มล้างเมืองมาร | |
เกิดการรณยุทธด้วย | รามลักษณ์ | |
ราญรุกบุกหาญหัก | รบเร้า | |
ผลาญชีพพระลูกรัก | จากอก แม่เอย | |
พระจะอาไลยเจ้า | สักน้อยฤๅมี | |
ยี่สิบโสตรสดับถ้อย | เทวี | |
ดาลเดือดดังอัคคี | คลอกหล้า | |
หมายมาดพิฆาฏสี | ดาเด็ด สวาศนา | |
จับพระขรรค์คมกล้า | เสด็จท้องพระโรงคัล | |
บรรฦๅสิงหนาทก้อง | โกลา หลเฮย | |
เหวยส่ำอสุรเสนา | เหล่านี้ | |
เรวเร่งจัดโยธา | ขบวนยาตร | |
กูจะรีบลาศลี้ | บั่นเกล้าสีดา | |
ปวงยักษ์ยลราชแค้น | จักผลาญ นางนา | |
เปาวนาสูรมาร | มาตยไท้ | |
เหนราพบ่หาญทาน | ราเมศ ได้แฮ | |
ทราบตรหนักพระจักได้ | เผด็จด้าวลงกา | |
แม้ว่านางม้วยจัก | ได้อนงค์ ใดนอ | |
ถวายพระหริวงษทรง | จักรแก้ว | |
พงษยักษจักปลดปลง | ชีวิตร หมดเฮย | |
ดำริหดังนี้แล้ว | เบี่ยงถ้อยทูลแถลง | |
ซึ่งพระองค์จักมล้าง | นางวาย ชีพฤๅ | |
ใช่ดนัยจักกลาย | กลับฟื้น | |
ไตรโลกย์ทั่วทั้งหลาย | จักติ เตียนแฮ | |
พระอย่าตริแต่ตื้น | ชอบซึ้งจึ่งควร | |
อันศรีเสาวลักษณล้ำ | เลิศสมร นี้ฤๅ | |
งามยิ่งนางอับศร | หกฟ้า | |
ควรเปนปิ่นนิกร | สนมนาฎ | |
ชูพระเกียรดิ์เกริกหล้า | แหล่งด้าวแดนอสูร | |
ฟังทูลสูญสร่างแค้น | หวนคิด | |
กามป่วนก่วนกามพิศม์ | ผ่าวร้อน | |
ขรรค์ตกดุจใครปลิด | จากหัดถ์ ท่านนา | |
แรงรักชักจิตรย้อน | กลับกลุ้มรุมรึง | |
คืนสติดำหรัสใช้ | เสนา ยักษ์เอย | |
นำศพพระลูกยา | รีบเร้า | |
ไปนิละกาฬา | บรรพต นามนอ | |
กูกับอรรคเรศรเจ้า | จักผ้ายประชุมเผา | |
มโหทรรับถ้อยพระ | พรหมพงษ์ | |
เชิญศพอินทรชิตลง | โกษแล้ว | |
ตั้งบนราชรถทรง | เกณฑ์แห่ พร้อมนา | |
เดินกระบวนด่วนแคล้ว | ลุเข้าเฃตรเขา | |
พระพงษจัตุรภักตร์ทั้ง | มหิษี ท้าวเฮย | |
สุณิสานารี | พรักพร้อม | |
กับสาวสุรางค์ลี | ลาศจาก วังนา | |
มวนหมู่มาตย์มารล้อม | แวดไท้ไคลคลา | |
ดลไศลสิบภักตรผู้ | ผ่านถวัลย์ ราชเอย | |
ยุระยาตรขึ้นบนบรร | พตยั้ง | |
ดำหรัสสั่งกุมภัณฑ์ | พวกพนัก งานเฮย | |
ให้ยกโกษศพตั้ง | ที่ชั้นชุมเพลิง | |
มหิศรสุรเดชเจ้า | บุรี ราพฦๅ | |
แกว่งหอกเกิดอัคนี | โชติแพร้ว | |
ชวนองค์อรรคเทพี | กับสุณิ สาแฮ | |
ปลงศพพระลูกแก้ว | ก่นเศร้ากรรแสง | |
เสร็จเผาเอารสเจ้า | จอมพหล มารเอย | |
จวนจวบพระสุริยน | ลับไม้ | |
กลับวังสั่งเตรียมพล | จักยาตร ยุทธแฮ | |
อำมาตยรับพจนไท้ | เทียบพื้นพลากร | |
สิบขุนกองน่าให้ | ควบคุม พลเฮย | |
ครบสิบกองสาตรกุม | ทุกผู้ | |
สิบรถดนัยจุม | พลราพ | |
เปนทัพขันต่อสู้ | เศิกเสี้ยนสบสยอน | |
โยธีสี่เหล่าล้วน | ชำนาญ ยุทธนอ | |
เคยสู่สู้ศึกหาญ | ฮึกห้าว | |
ราชรถอลังการ | ประทับเทียบ เกยแฮ | |
พร้อมพหลพลท่าท้าว | แทตยเจ้าเสดจจร | |
ราตรีสุเรศรเจ้า | ธานินทร์ | |
สถิตยแท่นผธมถวิล | เทวศไห้ | |
ถึงกุมภกรรฐอิน | ทรชิต | |
ชลเนตรนองเนตรไท้ | สุดแค้นแสนศัลย์ | |
ตริการยุทธไป่ได้ | นิทรา เลยนา | |
จวบสุริยาภา | ผ่องแผ้ว | |
เสด็จสู่สนานวา | รีอ่า องค์เอย | |
ทรงสาตรครบหัดถ์แล้ว | ยาตรขึ้นเกยไชย | |
สถิตยเหนือราชรถแก้ว | แกมกาญจน์ | |
คลายคลี่นิกรมาร | จากด้าว | |
โอรสสิบรถชาญ | เชิงรบ | |
เถลิงรถนำรถท้าว | ธิราชผู้บิตุรงค์ | |
เดินพลดลทุ่งท้อง | สนามรบ | |
ตรัสสั่งเสนาสงป | ทัพตั้ง | |
ในที่ครุธนามสบ | ตำหรับ ยุทธแฮ | |
คอยท่าอมิตรทั้ง | พี่น้องมาผจญ |