ห้องที่ ๖๘ : พระเจ้าน้องยาเธอ พระองค์เจ้าโสณบัณฑิต


           สิบเศียรสุรราชเจ้าลงกา
เลออาศน์มาตยมารากราบเกล้า
ทรงรฤกตรึกตราหาจอมศึก
ซึ่งจะได้ไปเร้ารบแก้กันแหนง
          ผู้หาญจะหักโต้ทัพขัน ขัดแฮ
เหนแต่มังกรกรรฐ์ฤทธิล้ำ
ผ่านแผ่นภพโรมคัลนัคเรศ
ภอจะแก้แค้นห้ำหั่นเสี้ยนเศิกกษัย
          ทันใดเผยพจนเอื้อนบัญชา
สั่งอสุรเสนาหนึ่งผู้
แถลงเหตุแด่นัดดามังกะระ กรรฐ์เอย
เชิญพระหลานมากู้เผ่าพ้องพรหมพงษ
          ไวยวาสุรสดับถ้อยจอมมาร
น้อมสิโรตมรับโองการรีบเต้า
ถับถึงรีบสู่สฐานวรนิเวศน์
แถลงเรื่องไพรีเร้าเฃตรแคว้นลงกา
          หลานราพได้ทราบสิ้นข่าวดัษ กรเอย
ดาลกระมลเคืองขัดเศิกเสี้ยน
เหวยอมาตยเร่งเรวจัดกระบวนทัพ ใหญ่นา
กูจะไปหั่นเหี้ยนเหล่าร้ายไพรี
          วิรุณจักรน้อมรับโองการ ท่านเฮย
มาจัดคัดพลมารฤทธิกล้า
แต่ลตนแต่ล้วนหาญเหิมฮึก
หลายหลากมากช้างม้าเพียบพิ้นภูวดล๑
          หมู่หนึ่งหอกซัดเยื้องทีประหาร
เกราะนาคเสื้อสีปานหมึกย้อม
หมู่หนึ่งแกว่งทวนทยานขยับว่อง ไวแฮ
เกราะมาศคาดอกอ้อมสอดเสื้อสีเขียว
          หมู่หนึ่งยืนจรดจ้องอรรคนี ศรฤๅ
เกราะเหล็กสอดเสื้อสีชาดจ้า
หมู่หนึ่งธนูมีพิศม์ติด ปลายนา
เกราะคร่ำเสื้อสีฟ้าดอกพร้อยลอยดวง
          หมู่หนึ่งกรเงือดเงื้อตบอง บิดฤๅ
เกราะหิรัญเรืองรองแสดเสื้อ
หมู่หนึ่งสอดเสื้อทองทอเนตร
เกราะบุกังษ์หัดถ์เงื้อง่าง้าวงอนคม
          เทียบทัพสรรพเสร็จทั้งกองหลวง
กองน่าหลังโดยกระทรวงศึกไส้ร
ปีกซ้ายปีกขวาปวงหนุนแน่น นาพ่อ
เทียมราชรัถาไว้เสรจพร้อมในสนาม
          ปางองค์อสุเรศรเจ้าโรมคัล
ครั้นรุ่งพระสุริยันผ่องแผ้ว
ทรงเครื่องพิพิธพรรณรายโรจน์ พร้อมแฮ
หัดถ์กระลึงศรแคล้วคลาศขึ้นรถไชย
          คลายคลี่พยุหบาตรข้ามมหา สมุทแฮ
ลุพิไชยลงกาเฃตรด้าว
เสดจสู่พระบิตุลาธิราช
สถิตยที่นัดดาท้าวนอบน้อมอภิวันท์
          ท้าวยี่สิบหัดถ์ได้ยลหลาน ท่านนา
ปราโมทยหฤไทยบานเบิกหน้า
ลูบหลังกล่าวพจมานยุบลเรื่อง เศิกแฮ
ปวงญาติรับรบร้าพินาศสิ้นในณรงค์
          บัดนี้อินทรชิตตั้งพิธี
กำหนดเจ็ดราตรีจึ่งแล้ว
ดัษกรก็ย่ำยีอยู่ทุก วันนา
เชิญพ่อช่วยลุงแผ้วเศิกให้สูญสลาย
          พระหลานสดับท้าวพลันทูล
ขอพระอย่าอาดูรเดือดร้อน
นัดดาทราบเหตุคูณทวีขุ่น แค้นเฮย
ขอรับอาษาต้อนพยุห์ต้านราญอริน
          หลานเราฤทธิเลิศล้ำธาตรี
ชาญเชี่ยวเชิงศรศรียิ่งล้ำ
สมเปนเผ่าแผนมีฤทธิรุด เรืองเฮย
ห่อนจะมีใครก้ำกึ่งคล้ายหลานขวัญ
          พลางชวนเลออาศนแก้วแกมกาญจน์
เสวยโภชนภัตรไชยบานรศกล้า
ปวงนางพนักงานรินเพิ่ม ถวายเอย
ปรฏิบัติสองปิ่นหล้ารอบล้อมบาเรอ๒
          สิบโอษฐเธอตรัสพร้องพรรณนา
ปรับทุกขถึงพงษาซึ่งม้วย
ต่างโทมนัศอาดูรเดือด ดาลแฮ
ต่างเจบอุระด้วยคั่งแค้นไพริน
          ตรัสพลางต่างเสพยซ้ำไชยบาน
ต่างค่อยสร่างแดดาลหม่นไหม้
ต่างองค์กระเษมสานต์ภูลเพิ่ม ภิรมยเฮย
บัดพระบรรหารให้ขับร้องบำเรอ
          พนักงานขานขับร้องรงมเสียง
ผสานดุริยจำเรียงเพราะพร้อง
นางระบำก็รำเคียงคลอคู่
วนฉวัดเฉวียนต้องเนตรท้าวเธอกระเษม
          ฝ่ายพหลพลยุทธเจ้าโรมคัล
พร้อมพรั่งนั่งเสพยสรรพ์เครื่องแกล้ม
รินเล่ายื่นส่งกันต่างเสพย
ต่างพูดต่างยิ้มแย้มยั่วเย้ายวลกระเษม
          เสรจเสวยทศภักตรเอื้อนอวยพร
จงรุ่งเรืองฤทธิรอนขาดข้อง
มวญมนุษยแลพานรแสยงเดช เจ้าเทอญ
พิฆาฏเสรจสองพี่น้องบั่นเกล้าปวงกระบิน
          นัดดาน้อมเกษก้มอภิวันท
รับสวัสดิ์วรพจน์สรรพ์ท่านพร้อง
บังคมบิตุลาพลันยุรยาตร
เสดจสู่สฐานท้องถิ่นตั้งทัพขัน
          จอมมารบัดสู่ห้องโสรจสรง
สนานสุคันธธารทรงลูบไล้
สรวมสอดวรอลงกรณ์เยี่ยม ยุทธแฮ
กุมจักรศรสิทธิไท้ย่างขึ้นรถมณี
          ดุริยางค์อุโฆษก้องกรุงมาร
ส่ำมาตยมากพลหาญเหิ่มแกล้ว
อภิวาทบาทนฤบาลสามคาบ ครบแฮ
บ่ายมุขคลาพลแคล้วคลาศเต้าจากเวียง
          ทมิฬมารเมิลมืดท้องแถวสถล มารคนอ
ธุลีกลบภาณุมณฑลมืดคลุ้ม
ฝีท้าวท่าวภูวดลดาลหวาด ไหวแฮ
ดาดาษกลาดกลุ่มกลุ้มเกลื่อนท้องธรณิน
          ธงทิวทวนหอกง้าวอรรคนี ศรแฮ
เปลวปลาบวาบวามสีเฉกรุ้ง
นองเนืองเนื่องวิถีแถวพนัศ นาพ่อ
แลลิ่วลับเวิ้งวุ้งหว่างข้างโขดไศล
          ดลสฐานถิ่นที่เร้าราวี
พลางธหยุดโยธีโห่ร้อง
แสดงเดชเฟื่องธรณีฟุ้งฟาด ฟ้านา
เสียงสนั่นครั่นครื้นก้องกึกหล้าแหล่งสฐาน

จบห้องที่ ๖๘

  เนื้อความกล่าวถึงทศกัณฐ์เจ้ากรุงลงกาคิดหาผู้ที่จะไปรบขัดตาทัพ นึกถึงมังกรกรรฐ์เจ้าเมืองโรมคัลผู้มีฤทธิ์พอที่จะไปรบกับฝ่ายพระรามได้ จึงสั่งให้ไวยวาสูรเสนายักษ์ไปทูลมังกรกรรฐ์เรื่องข้าศึกมารบกรุงลงกา มังกรกรรฐ์สั่งให้วิรุณจักรเสนาผู้ใหญ่จัดทัพ ประกอบด้วยพลหอก พลทวน พลธนูไฟ พลตะบอง พลง้าว พลแต่ละหมู่ต่างใส่เกราะหลากสี แล้วจัดขบวนทัพเป็นกองหลวง กองหน้า กองหลัง กองปีกซ้าย และกองปีกขวา แล้วเคลื่อนทัพ เมื่อถึงกรุงลงกามังกรกรรฐ์ก็เข้าเฝ้าทศกัณฐ์
  ทศกัณฐ์บอกมังกรกรรฐ์ว่าขณะนี้อินทรชิตได้ตั้งพิธีชุบศรนาคบาศ มีกำหนด ๗ ราตรี ฝ่ายพระรามก็รุกรบอยู่มิได้ขาด ขอให้มังกรกรรฐ์ช่วยขัดตาทัพ มังกรกรรฐ์ก็รับอาสา ทศกัณฐ์กล่าวชื่นชมฤทธิ์ของมังกรกรรฐ์ แล้วจึงให้จัดกระยาหารมาเลี้ยงดู ต่อจากนั้นมังกรกรรฐ์ก็เคลื่อนขบวนทัพสู่สนามรบ