ทศเศียรทรงสดับถ้อย | มโหทร | |
แค้นยิ่งแสนคมศร | เสียบไส้ | |
พลางสั่งพนักงานจร | ยังนิเวศน์ บุตรนา | |
บอกเอกโอรศให้ | รีบเข้ามาวัง | |
สาวสรรค์อัญชลิตแล้ว | รีบคลา ไคลเฮย | |
ลุนิเวศน์ประเวศปรา | สาทแก้ว | |
ทูลว่าปิ่นลงกา | ตรัสสั่ง หาแฮ | |
อินทรชิตสดับแล้ว | ด่วนเฝ้าพระยามาร | |
พระยายักษ์ยลบุตรเข้า | มาประนต | |
ตรัสว่าลิงทรหต | เผือกผู้ | |
เข้าสวนฆ่ารากษษ | หักพฤก ษาเฮย | |
พันกุมารออกสู้ | มอดม้วยมลายชนม์ | |
โอรศรับสั่งแล้ว | ทูลอา ษาแฮ | |
จะจับลิงเผือกมา | มัดไว้ | |
ทูลพลางรีบทูลลา | ลุนิเวศน์ วังนา | |
ตรัสสั่งเสนาให้ | จัดพร้อมพลพฤนท์ | |
เสนารับสั่งแล้ว | เรวพลัน | |
จัดทัพเทียบพลขันธ์ | แกว่นกล้า | |
สรวมเกราะสาตราสรร | พยุทธครบ มือแฮ | |
เทียมรถเทียบเกยถ้า | บุตรท้าวทศเศียร | |
อินทรชิตเสดจเข้าที่ | สรงสุคนธ์ ธารแฮ | |
ทรงเครื่องพิไชยรณ | ยุทธพร้อม | |
กุมศรนาคบาศดล | เถลิงราช รถนา | |
มวญหมู่พลมารห้อม | แห่หน้าดาหลัง | |
ราชรถรัตน์เพริศแพร้ว | พรายแสง | |
สีหราชเทียมรถแรง | เร่งเร้า | |
ขนัดแห่เครื่องสูงแทรง | ทิวธวัช ไสวเฮย | |
ออกจากนัคเรศเข้า | เฃตรแคว้นแดนสวน | |
ยลศพพลยักษทั้ง | พันกุมาร | |
สังเวชแสนสงสาร | ศพน้อง | |
ผินภักตร์พลลิงพาล | เผือกผ่อง | |
โกรธยิ่งศรเสียบต้อง | อกท้าวตวาดถาม | |
ว่าเหวยสวาเสวตรนี้ | นามกร ใดนา | |
มาหักพฤกษสวนรอญ | ราพม้วย | |
ตูทรงสิทธิแสงศร | สามโลกย์ ฦๅเฮย | |
อาจจักผลาญมึงด้วย | เดชให้วายชนม์ | |
กระบินทรยินตอบโต้ | อสุรา | |
เองอวดศรศักดา | เดชอ้าง | |
ตูมีแต่ตนมา | มือเปล่า แลแฮ | |
อาจพิฆาฏเข่นมล้าง | ยักษให้วายปราณ | |
องค์อินทรชิตได้ | สดับดาล เดือดแฮ | |
ปานอสนิบาตผลาญ | อกร้าว | |
ขับพวกทศทวยหาร | รุกไล่ ลิงนา | |
พลกลอกหอกดาบง้าว | โดดจ้วงโจมฟัน | |
ลูกลมโถมถีบคว้า | คทาวุธ | |
บุกบั่นฟันแทงยุทธ | ยุ่งแย้ง | |
พลมารต่างหาญรุด | รุกรบ ลิงนา | |
ลิงกัดฟัดเหวี่ยงแว้ง | ราพร้ายวายชนม์ | |
อสุรินทร์เคืองขุ่นขึ้น | ศรแผลง สาตรเฮย | |
ลิงจับศรคำแหง | หักทิ้ง | |
อินทรชิตฤทธิเริงแรง | แผลงนาค บาศแฮ | |
เปนนาคมัดลิงกลิ้ง | กับพื้นปัถพี | |
ลูกลมนาคราชร้าย | รัดสกนธ์ แน่นเฮย | |
ลองขยับนาคบทน | เดชได้ | |
ทำนิ่งไป่ติงตน | คนึงนึก อยู่นา | |
ยักษจักทำไฉนให้ | หากรู้ดูที | |
อินทรชิตสั่งให้มัด | ลิงประจาน ไปเฮย | |
เลิกทัพกลับกรุงบาน | จิตรแผ้ว | |
ขึ้นเฝ้ากราบทูลสาร | บิตุราช | |
ทศภักตรชมลูกแล้ว | สั่งมล้างลิงพลัน | |
ยักษมัดลิงลากเต้า | ถึงแตลง แกงนา | |
รุมเร่งรันฟันแทง | ทุ่มทิ้ง | |
ลิงสลัดโซร่ขาดแสดง | เดชฆ่า ยักษเฮย | |
ตายกลาดหัวขาดกลิ้ง | เกลื่อนด้าวภูวดล | |
เพชฌฆาฏรุมเข้ามัด | ลิงจำ โซร่นา | |
จับยกลงครกตำ | ไขว่คว้าง | |
ลูกลมโลดหลุดกำ | หมัดชก ชิงนา | |
ได้สากลากไล่ล้าง | แทตยม้วยมลายชนม์ | |
พลยักษ์ลางครั่นคร้าม | สยองขน | |
ลางยักษหาญผจญ | จับไว้ | |
ลางยักษรีบจรดล | ทูลทศ เศียรนา | |
ทรงสดับโกรธตรัสให้ | ผูกช้างพาลแทง | |
หมอช้างรับสั่งแล้ว | เรวพลัน | |
ผูกคเชนทรซับมัน | ฮึกห้าว | |
ขึ้นรวางสพัดบรร | ไลยจักร วาฬแฮ | |
หมอขี่กุมของ้าว | ง่าเงื้อควาญเตือน | |
ถึงลิงยักษมัดไว้ | ฤๅติง ตนแฮ | |
ควาญขับคชแทงลิง | หลุดปลิ้น | |
หักฅอคเชนทรชิง | ฃอฟาด ลงนา | |
ถูกยักษหมอควาญสิ้น | ชีพม้วยฤๅหลอ | |
เพชฌฆาฏรีบคลาศเฝ้า | จอมมาร | |
ทูลยุบลกิจสาร | เสร็จถ้อย | |
ทศเศียรสดับเดือดดาล | สนเท่ห์ พระไทยนา | |
เอะแต่ลิงกระจ้อย | ร่อยนี้ฤทธิไฉน | |
ตริพลางใคร่พิศหน้า | เสวตรสวา | |
ตรัสสั่งพาลิงมา | ที่เฝ้า | |
พลยักษรับสั่งคลา | ไปจับ ลิงแฮ | |
ฉุดคร่าวานรเข้า | สู่พื้นพลานไชย | |
จอมยักษยลกบี่ร้าย | แรงหาญ | |
ประดุจองค์พระกาล | กาจแกล้ว | |
พลางตรัสว่าสงสาร | สังเวช มึงนา | |
ยอมอยู่กับกูแล้ว | จักเลี้ยงเพียงทหาร | |
หณุมานพลันกล่าวถ้อย | มารษา | |
ทูลว่าเจ็บกายา | ยิ่งล้น | |
อยู่ไปใช่ชีวา | จักรอด พระเฮย | |
โปรดพิฆาฏให้พ้น | ทุกข์แท้ทรมาน | |
ทศภักตร์เผยพจน์เอื้อน | โองการ ถามแฮ | |
ไฉนจักฆ่าเองลาญ | ชีพได้ | |
สิ่งใดซึ่งประหาร | ชีวิตร วอดนา | |
สูเร่งบอกเหตุให้ | แต่ล้วนใจจริง | |
ลิงหลอกบอกเหตุท้าว | ยักษา | |
เพลิงคลอกเผากายา | มอดม้วย | |
ทศภักตรสั่งเสนา | มารจับ ลิงแฮ | |
ผูกรัดพันพัตรด้วย | นุ่นน้ำมันโชลม | |
เสนารับสั่งท้าว | ทศกรรฐ์ | |
ทำเสร็จดุจทรงธรรม์ | ตรัสใช้ | |
พระยายักษชักหอกพลัน | กวัดแกว่ง | |
เปลววับจ่อจุดไหม้ | นุ่นเชื้อเพลิงโพลง | |
ลูกลมโลดแล่นเลี้ยว | อลวน | |
จุดทุกมุขไพรชยนต์ | ไป่ยั้ง | |
เปลวเพลิงพลุ่งติดมณ | เฑียรราช ถานแฮ | |
ตำหนักนอกในทั้ง | นิเวศน์ไหม้ไฟเผา |