๏ ทศเศียรเพียรพูดเล้า		โลมสี ดาแฮ
นงลักษณ์ภัควดี		ปักไม้
นั่งด่าเปรียบอสุรี		เห็นชอบ อีกนา
รักนักจักนั่งใกล้		เร่าร้อนฤๅหาย ฯ

ทศกัณฐ์เฝ้าพูดโลมเล้านางสีดา นางปักไม้แล้วบริภาษเปรียบปราย แต่ทศกัณฐ์กลับชอบ ยิ่งหลงใหลและอยากอยู่ใกล้นางมากขึ้น