| สี่กระษัตริยต่างน้อม | บังคม | |
| พระกฤษณบรม | ราชไท้ | |
| กับสามชนนิศสม | เดจลัก ษมีเอย | |
| แต่สัตรุศนัดดาไหว้ | พระลักษณ์ด้วยปรีดา | |
| พระพรตประนตน้อม | ทูลบรร ยายเอย | |
| มงกุฎผลาญคนธรรพ์ | ชีพม้วย | |
| วิรุญพัทกุมภัณฑ์ | ลบพิ ฆาฏแฮ | |
| พลยักษบัลไลยด้วย | เดชทั้งสองหลาน | |
| เสรจศึกตามรับท้าว | ไอยกา | |
| พบที่โควินดา | บศเถ้า | |
| เชิญเสดจกลับภารา | ถวัลยราช เสรจเอย | |
| สมเดจไอยกาเจ้า | สั่งให้ทูลฉลอง | |
| พระชราโรคเรื้อ | รบกวน | |
| คิดพระชนม์เหนจวน | จวบแล้ว | |
| ฃอมอบชีพประมวญ | ฝากศพ พระนา | |
| สรวมบาทบงกชแก้ว | ก่อเกื้ออนุกูล | |
| ทรงสังขฟังชื่นชื้น | ชูกระมล | |
| ชมชอบโดยยุบล | กนิฐพร้อง | |
| ลักษมีกับพระชน | นีนาฏ สามนอ | |
| ปราโมชสองพี่น้อง | แน่งน้อยประหารมาร | |
| จงเจริญพระยศล้ำ | เลอไกร จักรเอย | |
| บำบัดธุรพาลไภย | ผ่อนพ้น | |
| บำราศโรคไกษย | สูญเสื่อม เทอญพ่อ | |
| พระเกียรดิ์พระฤทธิล้น | เลิศฟ้าธาตรี | |
| สิบกระษัตริย์เสรจถ้อย | สนทนา | |
| พอจวบจวนเวลา | ดึกแล้ว | |
| ต่างองค์ต่างยาตรา | เถลิงราช ปรางเอย | |
| พลันสถิตยแท่นแพร้ว | พรั่งพร้อมอนงค์เสนอ | |
| พระจักรกฤษณกับดว้ย | ลักษมี | |
| สถิตยแท่นราชาวดี | จรัสพร้อย | |
| งามดจมาศมณี๑ | ปดับรุ่ง เรืองแฮ | |
| พนักงานแน่งน้อย | นอบน้อมบทมาล | |
| นางบำเรอสังคีตซ้อง | เสียงประสาน | |
| เรื่อยรับขับคำหวาน | วาบแจ้ว | |
| สำเนียงสนิทเสนาะปาน | ลเวงเทพย ครวญเอย | |
| เพลินพระหฤไทยแผ้ว | ผ่องไท้ไสยา | |
| จวนหิรัญเรื่อรุ้ง | แสงรวี | |
| รวยกลิ่นสุมาลี | ชื่นชื้น | |
| แตรสังขรฆังตี | เสนาะส่ำ เสียงนา | |
| ทรงสุบรรณผธมฟื้น | เสดจเข้าสู่สนาน | |
| เสรงสรงทรงเครื่องแล้ว๒ | ผันผาย | |
| เถลิงแท่นมณีพราย | พร่างพร้อย | |
| เสวตรบวรฉัตรฉาย | ชูเฉิด | |
| พร้อมหมู่เสนาน้อย | ใหญ่เฝ้าฟังกระแส | |
| พระทรงดำหรัสด้วย | อนุชา สองนา | |
| สมเดจพระไอยกา | แก่แล้ว | |
| ชอบแต่พ่อผู้ภา | ดิไนยนารถ ผดุงแฮ | |
| ปวงกระบินทร์จงแคล้ว | เคลื่อนรั้งยังนคร | |
| พระพรตพระสัตรุศผู้ | ภักดี | |
| พานเรศรเจ้าธานี | ทั่วหน้า | |
| ต่างตนต่างลาลี | ลาศจาก พระโรงเอย | |
| เทียบรถคชมิ่งม้า | พรั่งพร้อมจตุรงค์ | |
| สองกระษัตริยสู่ห้อง | สรงสินธุ์ | |
| ทรงเครื่องรัตนโกมิน | อร่ามรุ้ง | |
| ยุรยาตรเยี่ยงองคอินทร์ | เถลิงราช รถแฮ | |
| ขบวนเคลื่อนธุลีฟุ้ง | เฟื่องด้าวดงรหง | |
| พระชมรุกขชาติช้อย | อรชร | |
| พวงพุ่มผกาเกสร | ส่งสร้อย | |
| หงษเหมวิหคสลอน | หลายหลาก | |
| จตุบาทคลาศคลาคล้อย | คู่เย้ายวนเกษม | |
| ทรงทัศน์ตรัสเร่งริ้ว | จัตุรงค์ จรัญเอย | |
| ล่วงมรรคาแดนดง | ด่วนเต้า | |
| ลุไกยเกษนครทรง | ตรัสสั่ง ปทับแฮ | |
| เสรจยุรยาตรเข้า | สู่ห้องปราสาทศรี | |
| ต่างพระยาพานเรศรเหี้ยม | หาญฮึก | |
| บางเหาะบางพหลคึก | คักเมื้อ | |
| ขี่แคร่ขี่คเชนทร์ศึก | ขับควบ ดุรงค์แฮ | |
| บางขี่กระแทะเกวียนเกื้อ | กอบด้วยสเบียงตาม | |
| ต่างตนดล่เฃตรด้าว | แดนธา นินเอย | |
| เข้านะครสู่ปรา | สาทแล้ว | |
| เกษมศุขพิรมยา | สวัสดิทั่ว แลแฮ | |
| สาพิภักด์พิทักษแผ้ว | เศิกเสี้ยนพาลไกษย | |
| สมเดจนฤเบศเจ้า | จักรกรี | |
| กับเอกอรรคลักษมี | คู่สร้าง | |
| ครองนัคเรศนามศรี | อยุท ธยาเฮย | |
| ขอบเขตรอาณากว้าง | เพียบพื้นพูลเกษม | |
| โอรสจักรกฤษณเจ้า | จอมพงษ | |
| ศรีลักษณวิไลยองค | อาจกล้า | |
| ต่างเนตรพระบิตุรงค์ | รอบราช กิจเฮย | |
| ทุกประเทศเขตรหล้า | พร่ำพร้องสรเสริญ | |
| ธำรงทศพิธแจ้ง | จบพิจารณ | |
| ปราบหมู่อาสัตยพาล | พ่ายพ้น | |
| สยองเดชอวตาร | ทุกนัค รานอ | |
| สมบัติไพบูลยพ้น | เลิศทั้งทหารหาญ | |
| ละตนละพวกพื้น | พงษกรบินทร์ | |
| แหวกสมุทดำธรณิน | คล่องคล้อย | |
| ดั้นหมอกออกเมฆิน | หาญเหาะ ได้เฮย | |
| ล้วนแต่เทพยใหญ่น้อย | เนื่องอ้างอุบัติตาม | |
| โหราทิพเนตรแจ้ง | ทศทิศ | |
| ไตรเพทแพทยสาตรสฤษดิ | รอบรู้ | |
| เดือนดาวฤกษมูลกิจ | กลศึก เสรจแฮ | |
| สุจริตกอปกู้ | เกี่ยงแก้การผจญ | |
| กรุงศรีอยุทธเยศทั้ง | มิถิล ลาเอย | |
| ไกยเกษราชธานิน | เนื่องอ้าง | |
| สามภพดุจเมืองอินทร์ | อมรเศก สรรแฮ | |
| แผ่พระเกียรดิเกริกกว้าง | ทั่วพื้นชมภู | |
| ทุกประเทศราชน้อม | บรรณา การเอย | |
| รุกขมาศหิรัญผกา | พรั่งพร้อม | |
| บุตรีแลนัดดา | ดุรงค์คช ลักษณ์แฮ | |
| สรรพสู่มานบน้อม | เนื่องเข้าประนตถวาย | |
| โดยเดชหริรักษ์ผู้ | ผดุงธรรม์ | |
| พระลักษมีลาวรรณ | ร่วมไร้ | |
| กับสามอนุชอัน | อุบัติร่วม วงษเอย | |
| พร้อมพระไวยกูลได้ | ดับร้อนไตรยดา | |
| ปราบราพเริงฤทธิ์ร้าย | แรงพาล | |
| บางพวกพ้นลาปหาร | สู่ฟ้า | |
| ธานพเทพยพรหมมาน | คนธรรพ นาคแฮ | |
| แสนศุขสวัสดิทั่วหน้า | ส่ำซ้องสโมสร | |
| เฉิดเช่นฉัตรทิพทั้ง | สี่คัน | |
| ร่มทั่วจักรวาฬบรร | เจิดหล้า | |
| ไพรีเรียบเปรียบฉัน | เฉกน่า กลองแฮ | |
| พระเกียรดิยืนชั่วฟ้า | โลกยสิ้นฤๅสูญ. |
เนื้อความกล่าวถึงพระพรตทูลเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองไกยเกษโดยตลอด ต่อมาพระรามเห็นว่าท้าวไกยเกษทรงชราภาพมากแล้ว จึงให้พระพรตกับพระสัตรุดไปครองเมืองไกยเกษ ฝ่ายพระรามปกครองกรุงอยุธยาด้วยทศพิธราชธรรม พระมงกุฎและพระลบทำหน้าที่ต่างพระเนตรพระกรรณเป็นที่ยกย่องสรรเสริญ ศัตรูน้อยใหญ่ต่างเกรงกลัวพระบารมี บ้านเมืองมั่งคั่งไพบูลย์ เหล่าเมืองประเทศราชต่างน้อมถวายเครื่องราชบรรณาการ ทั้งกรุงอยุธยา มิถิลา และไกยเกษเป็น ๓ ราชอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ แผ่อำนาจไปทั่วทั้งชมพูทวีป ด้วยพระเดชานุภาพและพระบารมีของพระรามทำให้ทั่วทั้งผืนแผ่นดินแห่งไตรดายุคประสบความร่มเย็น พระเกียรติคุณของพระรามยั่งยืนคู่ฟ้าไปจนตราบโลกสิ้นสูญ