ผู้รักษาด่านได้ | สาสนอสูร | |
ต่างด่วนชวนกันยูร | ยาตรเต้า | |
ถึงเมืองบอกเค้ามูล | สารส่ง ท่านนา | |
อำมาตยรับรีบเข้า | สู่ท้องพระโรงคัล | |
น้อมเศียรประนตแล้ว | ทูลแถลง | |
โดยข่าวขุนด่านแจง | ขจัดข้อ | |
รากษษส่งสารแสดง | โดยกิจ ศึกเฮย | |
พระสดับหฤไทยท้อ | สั่งให้อ่านสาส์น | |
สาส์นทรงองค์ท่านท้าว | คนธรรพ์ | |
ครองดิศรีสินอัน | เอกอ้าง | |
ประสงค์มิ่งมไหยสวรรย์ | พระเสวตร ฉัตรนา | |
ผิวะขัดบัดลุยล้าง | แหลกม้วยหมดเมือง | |
สดับสารพระสุดแค้น | เคืองคำ | |
รบสงเสนาประจา๑ | ค่ายป้อม | |
จงจัดจ่ายเครื่องสำ | หรับรบ เรวแฮ | |
เร่งแต่งราชสาส์นน้อม | นอบเจ้าอยุทธยา | |
อาลักษณแต่งเสรจแล้ว | ลงสุวรรณ ลานเฮย | |
ใส่กล่องมณีสรร | ส่งให้ | |
หมื่นสินธพรับจรัล | เรวรีบ | |
กระโดดขึ้นม้าไม้ | หวดห้อจรดล | |
หมู่อำมาตย์ใหญ่น้อย | นายทหาร | |
มากะเกณฑ์กวดการ | เร่งเร้า | |
หมายตามทเบียนบาญ | ชีชื่อ คนนา | |
ใครขาดเฆี่ยนขับเข้า | ค่ายป้อมประจำซอง | |
ฝ่ายคนธรรพ์ณุราชแค้น | คอยสาร ตอบเฮย | |
ไม่ส่งตามหฤไทยทยาน | ยิ่งกริ้ว | |
รับสั่งมาตยหมู่มาร | หมายประกาศ เกณฑ์แฮ | |
เทียบรถคชเข้าริ้ว | รีบดั้นเดินขบวน | |
เสียงลั่นพิฦกก้อง | โกลา หลแฮ | |
ชนชาติอรัญวา | หวาดร้อง | |
จูงหลานลูกลากถลา | หลบแล่น เตลิดแฮ | |
อสุรทัพเลยล่วงท้อง | ท่งเข้าเฃตรนคร | |
ผาดเหนปรางมาศแม้ | เมืองอินทร์ | |
สามยอดเยี่ยมเมฆิน | ค่อนฟ้า | |
ให้อยุดรถอสุริน | รวมทัพ | |
สั่งราชโอรสกล้า | กลาดล้อมเวียงพลัน | |
พลเมืองสามารถสู้ | ซัดสาตร ลงเฮย | |
สัปรยุทธต่างตายกลาด | เกลื่อนกลิ้ง | |
พลมารขับชัางชาติ | ชนะศึก | |
ไสกระแทกดิ่งทิ้ง | ย่อท้ายแทงกำแพง | |
ทหารน่าที่จ้อง | จุดชนวน | |
ปืนตับรับรบขบวน | ทัพชัาง | |
ยิ่งยิงยิ่งวิ่งสวน | ควันแล่น ทลวงแฮ | |
แทงประตูลู่ล้าง | แหลกล้มลุยทลาย | |
กองทัพนับหมื่นเข้า | ในนคร | |
ไล่พิฆาฏราษฎร | ดื่นดิ้น | |
ที่เล็ดลอดเหลือมรณ์ | จับมัด มานา | |
เก็บริบราชรบาทว์สิ้น | ต่อยซ้ำทำลาย | |
องค์ท้าวไกยเกษไท้ | เธอชรา | |
งันงกตกแท่นถลา | ลุกล้ม | |
ฉวยได้อ่อเตี้ยพา | โดนพวก สนมแฮ | |
คิดว่ามารคลานก้ม | ภักตร์ร้องมองทาง | |
ภอมีพระสติตั้ง | ดำรง องค์เอย | |
พาพระอรเอกอนงค์ | นาฎเต้า | |
ออกจากปราสาททรง | รถรีบ เสดจนา | |
ถึงพระโควินท์เข้า | กราบก้มกรรแสง | |
แสนสนมสนั่นร้อง | ชุลมุน | |
หลวงแม่จ่าจอมคุณ | คั่งค้าง | |
พนลวันวิ่งพลันผลุน๒ | ตามเสดจ | |
ถลาลุกคุกคลานบ้าง | บ่นเพ้อรำพรรณ์ | |
บ้างผ้านุ่งห่มสิ้น | สมประดี | |
เครื่องแต่งตกกระจกหวี | เหวี่ยงกลิ้ง | |
ยัดเยียดเบียดเสียดสี | เสียงกรีด เกรียวแฮ | |
ตามไม่ทันท้าวทิ้ง | เที่ยวร้องรอบเวียง | |
ฝ่ายพระยายักษเข้า | วังใน | |
รับสั่งให้หาไกย | เกษท้าว | |
อมาตยทูลว่าท้าวไทย | เธอประลาศ แล้วนา | |
เกรงพระเดชจอมด้าว | เสดจด้นดำเนิน | |
ฟังทูลอสุรท้าว | เธอทรง สรวลเฮย | |
เสดจที่แท่นอลง | กฎพร้อย | |
ดำริห์เรื่องรณรงค์ | รบชนะ | |
ได้สนมน้อยน้อย | นึกยิ้มยามรวย | |
พระโอรสอาจรู้ | บิตุเรศร์ | |
ประทับประธมร่มเสวตร | ฉัตรชั้น | |
เสรจเที่ยวทอดพระเนตร | นางนัก สนมนา | |
เหนสอื้นอัดอั้น | อกโอ้สงสาร | |
พระกรายกริ่มตรวจหน้า | นางสนม | |
ยามโศกยังสวยสม | สิ่งเศร้า | |
จึ่งปลักปลอบชอบชม | เชิงแปลก ปลาดแฮ | |
ขยับยุดนุชหนีเข้า | สู่ห้องสองเขษม | |
เสนีกับสี่ท้าว | ปฤกษา กันเฮย | |
จะคิดฬอลวงมหา๓ | ยักษไว้ | |
คอยท่าทัพอยุทธยา | จวนยก พยุห์แฮ | |
ภอคิดเสรจสบได้ | ช่องเข้าทูลอสูร | |
คราวฤดูดอกสร้อย | กุสุมาลย์ | |
แสนสอาดอุทยาน | ใหญ่กว้าง | |
ครั้งก่อนพระโองการ | ไกยเกษ | |
เสรจประทับประธมค้าง | ค่ำร้องศักระวา | |
ท้าวฟังรับสั่งให้ | เกณฑ์ขบวน | |
จะเสดจประพาศสวน | ดอกไม้ | |
อสรรับสั่งจวน | ริบจัด แห่แฮย๔ | |
พร้อมเสรจตามสั่งไท้ | ท่าท้าวทางฉนวน | |
ฝ่ายคนธรรพ์ณุราชเจ้า | จอมอสูร | |
แสงหิรัญเรืองจรูญ | รุ่งฟ้า | |
พระทรงราชรถยูร | ยาตรอุท ยานเอย | |
พร้อมหมู่มุขทุกหน้า | แน่นทั้งนางใน | |
เสดจถึงสวนสั่งให้ | เกณฑ์ขบวน พลเฮย | |
รายรอบขอบเฃตรสวน | เสรจแล้ว | |
เธอเสดจเที่ยวทบทวน | กลับพลับ พลาแฮ | |
ทรงประทับแท่นแก้ว | ตรัสด้วยนางใน | |
ฝ่ายอนงค์แน่งน้อย | นางเสนอ | |
เข้าหมอบเคียงบำเรอ | ร่ำพร้อง | |
ทำเลศฬ่อหฤไทยเธอ | ทอดสนิท | |
เล่นมโหรีร้อง | ดอกสร้อยซ้อมละคร | |
ท้าวทอดพระเนตรฟ้อน | ฝูงอนงค์ | |
แลตลึงลืมองค์ | ออกเต้น | |
พระรำร่ายไล่วง | เวียนรอบ โรงแฮ | |
ดำรัสล้อคลอเคล้น | คลั่งด้วยนางใน | |
หลายเวรเล่นเลิกแล้ว | จากสวน | |
รับสั่งให้เดินกระบวน | แห่ห้อม | |
เสดจพระราชวังจวน | เจียนพลบ | |
สาวสุรางค์ต่างล้อม | ลาศเข้าคืนนคร |