ภควดีศริสวัสดิ์ว้า๑ | เหว่ขวัญ หายเฮย | |
อยู่เปลี่ยวเดียวทรวงศัลย์ | หมื่นไหม้ | |
อุ้มโอรสรำพัน | เพื่อนยาก แม่เอย | |
ไร้สิ่งสมบัติไร้ | ญาติไร้บิตรงค์๒ | |
คราจนครานี้แม่ | สุดขัด สนแฮ | |
สบสิ่งสรรพสมบัติ | สุดไร้ | |
แต่ธำมรงค์จรัศ | เดียวติด มานา | |
แม่จะทำขวัญให้ | พ่อผู้กลอยเข็ญ | |
ถอดแหวนผูกหัตถ์ให้ | บุตรา | |
สรวมสวัสดิเดชา | ผ่องแผ้ว | |
โอรสนิทร์นางมา | นบนัก ธรรม์แฮ | |
ฝากลูกลาคลาศแคล้ว | สู่น้ำเชิงไศล | |
ยลสวาลูกเกาะหน้า | กกหลัง โลดแฮ | |
หวั่นจิตรสุดคิดสัง | เวชพร้อง | |
เหวยสวาจะระวัง | ลูกอย่าง ไรนอ | |
เล็กเล็กพาเที่ยวจ้อง | จักล้างฤๅไฉน | |
พานรเฉลยว่านี้ | ธรรมดา เราแล | |
บุตรรักต้องจำพา | สถิตย์ใกล้ | |
ทุกข์ไภยสิ่งใดนา | มีไป่ กลัวแฮ | |
นางละบุตรนางไว้ | ห่างนั้นดีไฉน | |
เทพีสดับสดุ้งคิด | โดยไว เชาวน์นา | |
รีบกลับศาลาไลย | ลุแล้ว | |
อุ้มราชดะไนย | รีบสู่ เฉนียนแฮ | |
สรงโสรตเยาวราชแผ้ว | ผ่องพ้นมลทิน | |
สิทธาสมาธิแล้ว | ลืมหลาน น้อยแฮ | |
กลับนึกได้ลนลาน | รีบเต้า | |
บงบ่อพบกุมาร | เที่ยวเสาะ แสวงเฮย | |
ไป่ปะเหนื่อยนั่งเศร้า | เร่าร้อนฤดีดวง | |
จำกูจักก่อตั้ง | การอา หุดีแฮ | |
ชุบราชกุมารา | ลอบไว้ | |
ก่อนนางกลับจรมา | ลุปริ เวณแฮ | |
วาดรูปกุมารได้ | เสร็จแล้วถะเกิงกูณฑ์ | |
เทวีสรงเสร็จเต้า | ศาลา | |
นบพระสิทธาเหน | จึ่งพร้อง | |
นางฝากบุตรกลับพา | ไปไป่ บอกเลย | |
ทำรูปให้วุ่นต้อง | แต่งตั้งพิธีกรรม์ | |
ครานี้ไป่ต้องก่อ | กาลา กุณฑ์แฮ | |
หยิบรูปเลขาจะ | ลูบไล้๓ | |
นางทัดพระสิทธา | พระโปรด พระเอย | |
เชิญชุบเถิดจักได้ | อยู่ด้วยนัดดา | |
นักสิทธิว่าชอบแล้ว | นงคราญ | |
กลับก่อกาลากรานต์ | รุจกล้า | |
ร่ายเวทใส่กุมาร | รูปที่ เพลิงเฮย | |
เกิดมะหัศจรรย์หล้า | ลั่นคลุ้ม โพยมหน๔ | |
ภอสว่างมืดเมฆแผ้ว | กุมาร เกิดแฮ | |
ในที่ท่ามกลางกรานต์ | แน่งน้อย | |
พระร่ายเวทย์เกิดธาร | พรรษดับ เพิลงเฮย | |
อุ้มกุมารคลาศคล้อย | ส่งให้เทวี | |
อรรคเรศร์ทรงรับแล้ว | ปรีดา | |
อุ้มแอบนารถสองรา | แช่มช้อย | |
ยลโฉมปิยะบุตรสา | ทรชื่น ชมแฮ | |
งามยิ่งงามไป่น้อย | ลักษณล้ำเสมอกัน | |
นางขอสมเยศให้ | กุมาร สองเฮย | |
นักสิทธิสอบคูณหาร | เลือกใช้ | |
โดยขัติยนามขนาน | รอญโทษ ปวงแฮ | |
อายุบริวารได้ | ปลอดพ้นกาลกิณี | |
จึ่งว่าโอรสเจ้า | แจ่มจันทร์ | |
มงกุฎสมยาสรร | เศกซร้อง | |
กุมารบุตรบุญธรรม์ | นามลบ น้องนา | |
จงนิราศไภยพ้อง | สวัสดิ์แผ้วสองเกษม | |
ภควดีประนตน้อม | อำลา พระแฮ | |
อุ้มกุมารสองคลา | สู่ห้อง | |
ให้ขีระธารา | สองบุตร เสวยเฮย | |
ถนอมดะไนยพี่น้อง | ค่ำเช้าผดุงสงวน | |
จนสองไวยวัฒน์ได้ | สิบฉนำ | |
นางสู่พระนักธรรม์ | นอบไหว้ | |
สองนารถไป่ชาญชำ | นาญสาตร ศิลป์เลย | |
พระโปรดสั่งสอนให้ | เพื่อแผ้วกันไภย | |
มุนินทร์ยินชอบด้วย | บังอร | |
เปนธุระตาจะสอน | สั่งให้ | |
นางเผยพจน์สุนทร | ปลอบกุ มารแฮ | |
ตรัสเสร็จอภิวาทไหว้ | กลับห้องปริเวณ | |
จึ่งองค์นักพรตล้ำ | ปรีชา | |
สอนสั่งไตรยวิทยา | หน่อน้อย | |
ให้สองเร่งศึกษา | เสร็จสรรพ เวทเฮย | |
ไวว่องคล่องไป่ด้อย | เผด็จพลั้งดังแถลง | |
จึ่งเหลาเวฬุค้อม | เปนคัน ศิลป์แฮ | |
ศรหนึ่งลูกสามปัน | แบ่งให้ | |
สองหลานละคันสรรพ์ | สอนอุป เท่ห์เฮย | |
สองรับจากหัดถ์ไท้ | ปนตแล้วลาจร | |
ลุสฐานร่มโศกเชื้อ | ผกาไสว | |
เปนที่จงกรมใน | เฃตรนั้น | |
หักดอกโสกปักไกล | ห้าสิบ วานา | |
ศรซัดแผลงตรงดั้น | ตอกต้องกระจายพรู | |
นักสิทธิยลหน่อน้อย | สองชาญ เชี่ยวแฮ | |
จึ่งเริ่มกาลากรานต์ | กิจแกล้ว | |
ร่ายเวทยวิศณุดาล | เกิดมหัศ จรรยฮา | |
กุณฑ์ถเกิงโพลงแพร้ว | พ่างรุ้งเพลิงกัลป์ | |
เกิดเปนเทพบุตรแกล้ว | กลางยัญ เพิลงแฮ | |
ทายเทิดศิลป์สองคัน | เพริศแพร้ว | |
กับศรหกเล่มบรร | จบประกับ กันนา | |
นักสิทธิ์หยิบออกแล้ว | เทพย์นั้นพลันหาย | |
พระอวยพรเพิ่มแล้ว | ส่งศร ให้แฮ | |
เยาวราชรับพรธนู | เทิดเกล้า | |
ลาไอยะกาจร | สู่ชะนะ นีนา | |
นางทราบโสมนัศเฝ้า | ชื่นชื้นชูกระมล | |
ทั้งสองไสยาศพร้อม | กับเพลา แม่แฮ | |
ตรัสจะลาชมเขา | ช่อไม้ | |
เทวีปลอบยุพเยาว์ | อนุญาต สองนา | |
ไปพ่ออย่าไกลให้ | เร่งรู้ระวังกัน | |
สองทรงศรสาตรแล้ว | กราบมาร ดรแฮ | |
สองราชจรดลสฐาน | ป่าไม้ | |
ชมสัตว์ส่ำพฤกษสาร | โขตศิ ขรเฮย | |
เพลินเที่ยวชมเพลินไท้ | ลุด้าวเหิมพานต์๕ | |
ยลรังแสนอ้อมใหญ่ | สาขา ครึมเฮย | |
พระเชษฐบอกอนุชา | เชิดชี้ | |
จะลองเดชศรปรา | กฎเกียรดิ์ ไว้นอ | |
แผลงพฤกษารังนี้ | เพื่อให้แหลกลาญ | |
ทรงแผลงพิฆาฏต้น | พระยารัง | |
หักโค่นโก่นเพิกพัง | แหลกล้ม | |
บันฦๅนฤนาทดัง | ตลอดทั่ว ภพแฮ | |
มานุษย์เทพาก้ม | ภักตรว้าหวาดสยอง |