ปางจอมกุรุราชท้าว		ถึงวัง
เวียงนิเวศน์นาคลัง		นอบไท้
ตรัสใช้มาตย์มารรงง		โรงพิ ธีเอย
ยักษวุฒิกาสูรได้		จัดชี้เกณฑ์รดม
ทำการมารมากถ้วน		ตามพนัก งานเฮย
มวญหมู่วัฒกียักษ์		ไป่ยั้ง
ขุดลากถากฟันปัก		ปันน่า ที่นา
ปรุงปรับเสร็จยกตั้ง		แทบพื้นพลานหลวง
สามสิบสามห้องลด		เฉลียงราย
ราชวัตฉัตรปักภาย		นอกล้อม
ขาวดาษพิดานพราย		พวงมาศ ห้อยเฮย
พื้นลาดอาศน์สการพร้อม		สิ่งทั้งพลีกรรม์
จวนฤกษ์กุรุราชท้าว		โสรจสรง
โขมพัตรภูษิตรทรง		สภักแพร้ว
รัตโกปินำวง		เฉวียงสอด ธุหร่ำเอย
ชฎามุ่นกลมกุฎแก้ว		เสร็จคล้องปคำสรวม
จับตะบองตาลยาตรเข้า		พิธี
ปักคทาพลันพลี		กิจพร้อม
โหมกูณฑ์เสร็จอสุรี		สถิตยยอด คทาเฮย
พนมหัดถหลับเนตรน้อม		มนัศหมั้นบริกำม์
พระยายักษจักรวรรดิเจ้า		อสุรา
ปางพระสหายคลา		เขตรแล้ว
โองการมอบอาญา		ศึกสิทธิ์ ขาดเอย๑
ให้อสุรเพตราแกล้ว		ออกสู้สู่ณรงค์
เพตรามาจัดได้		พลผจญ
หกเหล่าทรหตทน		ทั่วหน้า
ได้ฤกษ์ราพแต่งตน		ตามยศ
ขี่คชขัดคทากล้า		กาจแม้นไกรสร
เพียบพหลจลโจษซ้อง		แสะสาร
จากนิเวศน์มลิวันทหาร		โห่ร้อง
ถึงสนามยุทธการมาร		หยุดทัพ
สถิตย์ที่ไช่ยภูมต้อง๒		พยุห์ตั้งตามนาม
พระอนุชบรมนารถเจ้า		อยุทธยา
ออกอาศน์กลาดเสวกา		มาตย์เฝ้า
ดำหรัสราชกิจจา		นุกิจปราบ เสี้ยนเอย
สดับศึกทรงโปรดเกล้า		ซักน้องทศกรรฐ
คีริวงษญาณเวทล้ำ		เลิศพิท ยาเอย
เจนจบนพเคราะห์สถิตย		จักรแจ้ง
เลงเหตุเลศตลอดทิศ		จักษุทิพย์ เทียมฤๅ
ดุจเทพย์รงงสฤษดิ์แสร้ง		ตริแล้วทูลฉลอง
ไวยตาลคืนเฃตรตั้ง		ตระบะฌาน
ชุมกิจตรีศุลีการ		แต่กี้
ผิล่วงตติย์วารปหาร		มารห่อน ปไลยเอย
มีพิศม์ฤทธิ์ตบองชี้		วอดต้นปลายเปน
จักรวรรดิ์ตรัสแต่งให้		เพตรา
ขัดทัพออกยุทธนา		คาบนี้
ควรโปรดบุตรพระยากา		กาจขจัด เสี้ยนเอย
ลูกพระกาลควรลี้		ลอบล้างตระบะมาร
แม้นกบินทรนิลพัทเข้า		ณรงค์รอญ
ยุทธแย่งได้คทาธร		แทตย์ท้าว
พระยามารจักพลันมรณ์		หมดชีพ
เพราะบุตรพระกาลก้าว		สกัดสิ้นศึกอสูร
พระโปรดนิลพัททั้ง		องคต
โดยดุจถ้อยน้องทศ		ภักตร์แล้ว
นิลพัทนบหัดถประนต์		ทูลบาท พระเอย
ฃออสุรผัดช่วยแผ้ว		เผด็จเสี้ยนเศิกมาร
ราชานุญาตแล้ว		สามนาย
ลาบาทรีบผันผาย		จากเฝ้า
สามทหารตกแต่งกาย		ออกศึก สง่าเอย
อินทรนุภาพพร้อมพลเต้า		ต่างผ้ายผจญมาร
หลานอินทร์รีบร้อนลุ		สนามรบ
สั่งไพร่รี้พลสงบ		ทัพไว้
แม่ทัพฝ่ายอสูรสบ		สวาพวก อรินา
เร่งขับคชาธารใกล้		กบี่แล้วซักถาม
อสุราวานเรศถ้อย		ผรุสพา ทีเอย
ขุนราพเปลงพจนา๓		แผตร้อง
เร่งทัพศับท์โกลา		หลหัก ศึกแฮ
พลยักษต่างสาตรจ้อง		จู่สู้ศึกสวา
ยักษลิงหลายโกฎิ์ร้อย		ราวี
ชรอ่ำอับผงคลี		มืดคลุ้ม
พลสวารุกรดมตี		ชิงสาตร มารแฮ
เข้าฆ่ามารมลายกลุ้ม		เกลื่อนพื้นสมรภูมิ์
เพตราไสคชจ้วง		โจมผจญ ลิงเอย
ลุยแล่นแทงอลวน		ไล่ล้าง
อุปราชขีดขินรณ		รงค์ต่อ ยุทธนา
หัตถ์กระชากหักฅอช้าง		ขาดสิ้นชนม์สาร
อมาตยมารตกณะพื้น		ปัถพี
ลุกรบลูกพาลี		ชิดกชั้น
หลานอินทรว่องไวยวี		ริยภาพ
ขรรค์พิฆาฏเพตราสบั้น		ชีพม้วยกลางสมร
ขุนกบี่ซ้ำตัดเกล้า		อสุรา
เสร็จสั่งเลิกพลสวา		โห่เร้า
นำเศียรราพรีบคลา		คืนกลับ ทัพเอย
หมายมุ่งพลับพลาเฝ้า		บาทน้องหริวงษ
อสุรผัดนิลพัทด้น		ดำดิน
ลุกุรุราษฐนัครินทร์		ราพร้าย
สองนายร่ายมนต์จิน		ดาล่อง หนแฮ
เงาและกายหายผ้าย		ล่วงเข้าถึงพลาน
สองทหารทราบเหตุสิ้น		เสร็จสรรพ์
บงราพกุรุราชผัน		เพศไท้
ดุจองค์เทพย์นักธรรม์		ทำกิจ พิธีนา
ขึ้นสถิตยปลายตะบองไม้		โตนดตั้งกลางกูณฑ์
นิลพัทบัดกล่าวถ้อย		กับหลาน ลมเฮย
ซรึ่งพระอนุชอวตาร		ตรัสใช้
สองเราร่วมล้างการ		กิจตระบะ มารนา
คิดพิฆาฏสัตว์บาปให้		เสร็จได้โดยประสงค์
แม้ผลาญมารมอดม้วย		ในเมือง มารเอย
เกียรดิ์ยศฤๅจักเรือง		รุ่งหล้า
ควรล้างตระบะเปลือง		เสร็จปลาศ ลวงแฮ
ขึ้นสู่ทางคอยถ้า		ชอบมล้างกลางหน
พลางแสดงแผลงฤทธิ์ร้อง		เรามัจุ ราชนา
มาเพื่อประหารสัตว์		หยาบช้า
หลานพยุยกเท้าประหัต		แทตย์ตก คทาแฮ
บุตรพระกาลกาจกล้า		กวดกลุ้มรุมโบย
จอมกุรุเจบบอบทั้ง		เสียกรรม์ กิจนา
สองอริสาหัสทำ		โทษแท้
ฉุกละหุกลุกทลึ่งสำ		แดงฤทธิ์ ราพเฮย
ฉุดชักตะบองตาลแล้		ลู่สู้ศึกลิง
สองทหารต้านต่างเย้ย		ยุทธ์ทยาน
แล้วหลีกจากบาดาล		แหล่งหล้า
รีบสู่แทบทางสฐาน		มารยาตร์ พลเอย
เข้าแอบไศลคอยร้า		ศึกท้าวไวยตาล

จบห้องที่ ๑๔๙
  เนื้อความกล่าวถึงท้าวจักรวรรดิสั่งให้เพตราออกรบขัดตาทัพ พิเภกทูลให้พระพรตส่งนิลพัทและองคตไปต่อสู้ นิลพัทขอให้อสุรผัดไปช่วย วานรทั้งสามนำพลวานรหลายร้อยโกฏิเข้าต่อสู้กับกองทัพยักษ์ของเพตรา เพตราไสช้างศึกออกรบ องคตหักคอช้างและฆ่าเพตราตัดหัวมาถวายพระพรต ส่วนอสุรผัดกับนิลพัทดำดินจนถึงเมืองกุรุราช แล้วร่ายมนตร์หายตัวเข้าไปจนถึงหน้าพระลาน เห็นท้าวไวยตาลกำลังทำพิธีชุบตะบองตาลกลางกองกูณฑ์ จึงเข้าทำลายพิธีและทำร้ายท้าวไวยตาล ท้าวไวยตาลบอบช้ำและเสียพิธี ลุกขึ้นชักตะบองตาลต่อสู้ แต่สองวานรเยาะเย้ยแล้วรีบขึ้นจากบาดาล ไปแอบอยู่ที่ภูเขาคอยท่าทำศึกกับท้าวไวยตาล