บัดราพคอยเหตุรู้		เรวพลัน ทูลเฮย
จักระวรรดิทราบจิตรตัน		อุระเศร้า
ส่างโศกสั่งเรียกบัล		ไลยจักร เรวนา
มาตยรับทูลบุตรเจ้า		บัดแจ้งจรัลถึง
ภูเบนทรบงบุตรแล้ว		แถลงสาร
อริฆ่าพี่เจ้าลาญ		แหลกม้วย
เจ้าจงช่วยคิดการ		กอบทด แทนนอ
บุตรสดับรับพจนด้วย		ดุจท้าวเธอแถลง
จอมมารฟังบุตรชื้น		ชูกระมล
อวยประสิทธิศุภผล		เพิ่มให้
เอารสรีบสั่งพล		เตรียมเสรจ
จวนฤกษย่ำรุ่งใกล้		เสดจเข้าโสรดสรง
สรงเสรจทรงเครื่องต้น		ตามวัน
กุมสาตรเหราจรัล		รีบเร้า
ทรงรถเร่งพลขันธ์		ขานโห่ เดินแฮ
บันลุไชยภูมิ์เข้า		เขตรตั้งตามกระบวน
พระพรตสัตรุศไท้		ไสยา
จวบรุ่งเสียงอสุรา		โห่เร้า
สรงภักตรสอดเครื่องอา		ภรณ์ออก มาตยแฮ
ถามพิเภกทูลเค้า		ศึกสิ้นเสรจสาร
พระสังสุครีพให้๑		เตรียมพล
สองเสรจสนานชล		ชุ่มชื้น
ทรงเครื่องพิไชยรณ		ยุทธเสดจ พลันเฮย
เถลิงรถเร่งพลครื้น		ครึกตั้งต่อมาร
ขุนยักษยลกล่าวถ้อย		ถามหยาม หยาบฮา
พระตอบเปนทางความ		เกิยงเย้ย๒
แทตยโกรธกริ้วขบกราม		ตรัสสั่ง พลแฮ
เร็วเร่งจับมนุษยเฮย		ฆาให้มลายชนม์๓
พลมารหาญฮึกเข้า		โจมตี
ยักษต่อลิงแตกหนี		นาศม้วย
อสุรผัดรับราวี		นนทะ สูรนา
นิลพัทรบรับด้วย		แทตย์ผู้นนทการ
สองหาญเดชฮึกห้าว		กำแหง
สองยักษต่อยุทธแยง		บ่ยั้ง
สองนายไป่พลาดแพลง		กับราพ สองนา
สองแทตยเสียทีพลั้ง		พลาดต้องสาตรมลาย
บัลไลยจักรโกรธมุ่งน้าว		ศรผลาญ
ปล่อยสาตรต้องลิงซาน		ซบดิ้น
น้องหริจับศรทยาน		ยิงตอบ ไปแฮ
ถูกรถถูกพลสิ้น		ชีพทั้งสารถี
ขุนแทตยตกรถกลิ้ง		กลับผัน
สู่รถพระพรตฟัน		ฟาดต้อง
ราพพลัดบัดทรงธรรม์		แผลงสาตร ซ้ำแฮ
ศรติดเตมกายข้อง		ขัดปี้มชนม์ประไลย
อสุราเศกเวทแล้ว		ลูบกาย
ศรหลุดแผลติดหาย		สนิทได้
พอจวบพระสุริยฉาย		จักย่ำ เย็นนอ
ขุนแทตยสั่งพลให้		เลิกเข้าเมืองมาร
บัดสองน้องนารถเจ้า		จอมนรา ธิราชเอย
ยลแทตย์ยกโยธา		คลาศแคล้ว
พระก็เร่งพลคลา		ไคลกลับ หลังแฮ
ถึงประทับเกยแก้ว		เสดจขึ้นพลับพลา
บัลไลยจักรรีบเฝ้า		บิตุรงค์
จักรวรรดิบงบุตรทรง		ไต่ถ้อย
ไพรีชีพมันปลง		ปลดหมด ฤๅพ่อ
สายจิตรจึ่งกลับคล้อย		ค่ำคลุ้มอนธกาล
บุตรท้าวทูลแจ้งเรื่อง		ดัษกร
สองมนุษยมันเรืองศร		สุดสู้
ลูกจักกราบลาจร		ชุบสาตร ก่อนแฮ
จงพระตรัสใช้ผู้		หนึ่งตั้งขัดณรงค์
จอมมารเหนชอบด้วย		ดุจพจน์
เอารสมาทรงรถ		รีบแคล้ว
ถั่นถั่นลุบรรพต		นามจักร วาฬนา
สั่งมาตยปลูกโรงแล้ว		แทตยตั้งพิธีการ
เบื้ององค์จักรวรรดิใช้		มารกระบิล
คุมทัพขัดไพริน		มั่นไว้
แทตยรับจัดพลลิน		ลาศสู่ สนามแฮ
ตั้งทัพสั่งไพร่ให้		โห่เร้ารงมเสียง
ปางสองอนุชไท้		จุัตุรกร๔
นิทรตื่นแต่งองค์จร		จากห้อง
ออกหมู่มาตยสลอน		สลับหมอบ แหนแฮ
ทรงสดับเสียงโห่ก้อง		กึกท้าวถามโหร
บัดพิเภกลงเลขรู้		ทูลนรินทร์
ศึกมาตยคือมารกรบิล		ออกรั้ง
หมายขัดถ่วงไพริน		วันเนิ่น ไว้นา
เคร่าบุตรจักรวรรดิตั้ง		กิจพ้องพิธี
ข้าบาทเหนชอบใช้		นิลพัท ไปเฮย
คงพิฆาฏอาสัตย		ศึกแพ้
องคตอสุรผัด		อีกพวก หนึ่งนอ
ไปสู่จักรวาฬแก้		กิจล้างพิธีการ
พระสดับรับสั่งใช้		สามทหาร
ต่างรับโองการคลาน		จากเฝ้า
สองนายรีบเหาะทยาน		ยังจักร วาฬแฮ
นิลพัทกรีพลเต้า		ออกตั้งกลางสมร
ขุนยักษยลกระบี่แล้ว		พลันถาม
ขุนกระบี่ตอบคำหยาม		หยาบท้า
ต่างตนขับพลหลาม		ตลบรบ เร็วเฮย
ยักษยนเหล่าลิงร้า		รุกล้างมลายเปลือง
นายยักษชักหอกเข้า		แทงสวา
นิลพัทโผนชิงอา		วุธไว้
ชักตรีตัดเกษา		ยักษฃาด กระเด็นแฮ
เสรจรบสั่งพลให้		ยกพ้นสมรภูมิ์
หลานลมองคตครั้น		ถึงจักร วาฬเฮย
เพ่งพบพิธียักษ		ใหญ่ง้ำ
มีหมู่อสุรรัก		ษารอบ โรงแฮ
สองพิโรธชักสาตรจ้ำ		จู่ล้างพลมาร
บัดบงบุตรท่านท้าว		อัฐกร
ร่ายเวทปลุกฤทธิศร		อยู่นั้น
สองทหารถีบราพกระดอน		จากแท่น
อสุรลุกโลดกระชั้น		ชิดเข้ารณรงค์
หลานอินทร์รบบุตรเจ้า		มลิวัน
ลูกหณุตบหัดถหยัน		ยั่วเย้ย
เหวยราพหลาบทรงธรรม์		อนุชจัก ราฤๅ
จึ่งเลี่ยงมาเร้นเว้ย		คาดพ้นไภยไฉน
เยาะพลางทางเหาะขึ้น		เมฆา
ลับราพลุพลับพลา		สู่เฝ้า
นิลพัทก็พอมา		ทันเหมาะ กันแฮ
สามประนตเสนอเค้า		ฆ่าล้างพิธีมาร
สององคทรงสดับแล้ว		แถลงชม
สามท่านมีเดชสม		ศักดิเจ้า
ควรฉลองบาทบรม		นเรศร เจียวนอ
ตรัสเสรจพระเสดจเข้า		สู่ห้องพลับพลา

จบห้องที่ ๑๔๓
  เนื้อความกล่าวถึงท้าวจักรวรรดิทราบว่าสุริยาภพสิ้นชีพก็เสียพระทัย สั่งบัลไลยจักรโอรสองค์รองให้ออกทำศึกแก้แค้นให้พี่ พระพรตและพระสัตรุดยกทัพออกต่อสู้ พระพรตแผลงศรทำลายรถทรงของบัลไลยจักร แล้วแผลงศรซ้ำ ลูกศรเสียบเต็มร่างแต่บัลไลยจักรร่ายมนตร์แล้วลูบกาย ลูกศรหลุดออกหมด พอดีเป็นเวลาพลบค่ำ บัลไลยจักรจึงสั่งให้เลิกทัพ บัลไลยจักรทูลท้าวจักรวรรดิว่าพระพรตและพระสัตรุดมีฤทธิ์มาก จึงขอลาไปทำพิธีชุบศรเหราพตที่เขาจักรวาล ท้าวจักรวรรดิให้มารกระบิลยกพลออกขัดตาทัพ พระพรตและพระสัตรุดให้นิลพัทออกรบกับมารกระบิล และให้องคตกับอสุรผัดไปทำลายพิธีตามคำทูลของพิเภก นิลพัทสังหารมารกระบิลได้ ส่วนองคตและอสุรผัดเหาะไปถึงเขาจักรวาล ทำลายพิธีชุบศรได้สำเร็จ

คำศัพท์	คำอธิบาย
บุตรท่านท้าวอัฐกร	ลูกท้าวจักรวรรดิ คือ บรรลัยจักร ท้าวจักรวรรดิ พญายักษ์สี่หน้าแปดมือเป็นเจ้าเมืองมลิวัน