เอกองค์ทรงครุธแกล้ว | เกียรติขจร | |
เสด็จออกปวงพานร | นอบไหว้ | |
เสียงอสุรดัษกร | โห่สนั่น | |
ถามพิเภกว่าใครไซ้ | ยกรี้พลมา | |
โหรยักษยามเลิศรู้ | เรวทูล | |
นายทัพราพนาสูร | แน่แท้ | |
กับสองบตรตระกูล๑ | เกิดกับ คเชนทร์เฮย | |
เชิญเสด็จไปปราบแม้ | จักได้ไชยอรินทร์ | |
ธทราบทูลเสร็จแล้ว | โองการ | |
สั่งบุตรสุริยะชาญ | อย่าช้า | |
สุครีพรัปบรรหาร | มาจัด พลแฮ | |
เสร็จสรรพทัพหลังหน้า | ปีกป้องกองหลวง | |
สององค์ทรงเครื่องแล้ว | จับศิลป์ | |
ทรงรถอมรินทร์ | อร่ามพร้อย | |
พระลักษณแยกหมู่กระบิน | เปนทัพ น่าเฮย | |
ได้ฤกษเคลื่อนพลดล้อย๒ | สู่พื้นสมรภูมิ์ | |
ทศเศียรหรงคชแกล้ว๓ | กลางณรงค์ | |
สั่งบุตรเข้ายุทธยง | อย่าช้า | |
พลปักษกระบี่ตรง | ตรูรบ กันแฮ | |
พระลักษณแผลงถูกม้า | ชีพสิ้นทั้งสอง | |
ทวิราชโอรสเจ้า | ลงกา | |
แผลงสาตรเก้าสิ่งมา | ร่อนคว้าง | |
องค์พระอนุชา | หัดถ์หน่วง ศิลป์เฮย | |
พลันลั่นลูกศรล้าง | บุตรท้าวทั้งสอง | |
ทศภักตร์คว่างจักรล้าง | ชีพกระบิน | |
จักรกฤษณแผลงพรหมมาดศิลป์ | กระบี่พื้น | |
กุมภัณฑ์เพ่งภักตร์ผิน | เหนบุตร ม้วยแฮ | |
โศกซบสอึกสอื้น | ขับช้างแอบไพร | |
มณโฑนั่งนบนิ้ว | บริกำม์ | |
กอบกิจพิธีสำ | เหร็จแล้ว | |
มอบอุทกให้อำ | มาตย์ชื มโหธร๔ | |
เหาะจากลงกาแคล้ว | ม่อน้ำน้อมถวาย | |
ราพร้ายรับม่อน้ำ | ทิพย์ประ พรมเฮย | |
ปิศาจซึ่งมรณะ | กลับฟื้น | |
ตบหัดถตรัสฉิฉะ | ชาญเชี่ยว จริงนอ | |
สั่งอสุรเพียบพื้น | อย่าช้าประดาตี | |
บันดาปิศาจร้าย | ฤทธิแรง ณรงค์ฤๅ | |
โรมรุกบุกฟันแทง | ทั่วหน้า | |
กระบิลต่อยุธแยง | ย่ลย่อ จิตรเฮย | |
ต่างแยกแตกยับว้า | วุ่นทั้งทัพไชย | |
สุครีพองคตทั้ง | หณุมาร | |
พิฆาฎอสุรสาธาร | ป่นปี้ | |
ลิงเลวเหล่าบริวาร | แปลกปลาด ใจนา | |
ปวงปิศาจตายกี้ | กลับกลุ้มตลุมลิง | |
องค์นารายน์ธิราชเรื้อง | โรมยักษ | |
พระหัดถจับศรศักดิ | เสียงซ้ำ๕ | |
แผลงพลันลูกนั้นปัก | อกปิศาจ | |
อรสุกายแก่ลกล้ำ๖ | รูปนั้นพลันสูญ | |
ทศภักตร์วักน้ำทิพย | ประพรม | |
ปิศาจฟื้นกลุ่มกลม | รบร้า | |
จักรกฤษณคิดปรารมภ์ | ถามเหตุ พิเภกเฮย | |
อสุรเปนพรั่งหน้า | จักแก้กลไฉน | |
ยักษโหรยอหัดถแล้ว | ทูลพลัน | |
อุทกทิพย์มณโฑสรร | เสกไซ้ | |
รีบแก้พิธีอัน | สังวาศ รศนา | |
อีกพระแผลงศรให้ | โอบอ้อมล้อมอสูร | |
พระฟังพิเภกแจ้ง | จับศิลป์ แผลงเฮย | |
เปนฃ่ายโอบอสุรินทร์ | แน่นแฟ้น | |
แล้วรับสั่งสามกระบิล | กับเหล่า ลิงนอ | |
เรวเร่งไปตอบแค้น | ตัดต้นกลพิธี | |
นิลนลวายุบุตรทั้ง | ชมภูพาล | |
รับสั่งองค์อวตาร | นอบน้อม | |
ภาพลกึ่งสมุทหาร | เดินด่วน | |
ถึงเฃตรลงกาพร้อม | อยุดยั้งแปลงกาย | |
ชมภูพาลนิมิตรแม้น | การุณ ราชเฮย | |
นิลนลเปนกุญ | ชเรศกล้า | |
วายุบุตรคือฃุน | ทศภักตร์ | |
ลิงไพร่พรั่งพร้อมหน้า | นิมิตรเพี้ยงพลมาร | |
ยกพลเร่งรีบเข้า | ลงกา | |
ต่างทักถามกิจจา | แซ่ซ้อง | |
กระบี่บอกชาวประชา | เสร็จศึก แล้วพ่อ | |
ลิงมนุษยพี่น้อง | มอดม้วยฤๅหลอ | |
ลงจากฅอคชเข้า | โรงพิธี | |
นั่งแนบดาบศนี | บอกน้อง | |
ว่าอริราชไพรี | วายวอด หมดแล | |
เชิญสถิตย์สถานห้อง | นั่งช้าใยไฉน | |
ถึงปรางพลางพลอดจ้อ | เจรจา | |
ตั้งแต่นี้ลงกา | สงบเสิ้ยน | |
เพราะเจ้าเศกธารา | ชุพชีพ ยักษแฮ | |
นางตอบว่าผิดเพี้ยน | เวทย์ฃ้าลงกาจม | |
ลูกลมสมเสน่ห์น้อง | แนบสนิท | |
รศรื่นชื่นชูจิตร | แรกรู้ | |
นางสมานสมัคพิศ | สวาดิ์รศ รักเฮย | |
อรแอบกระบี่ชู้ | แน่แท้ทศเศียร | |
สองทหารชาญยุทธทั้ง | พลลิง | |
ฉุดลากกระชากชิง | ช่วยรื้อ | |
โรงราชพิธีหญิง | ยับย่อย ลงแฮ | |
ราชวัดฉัตรธงยื้อ | เย่อสิ้นถอนเสา | |
วายุบุตรกล่าวเลศเล้า | โลมลา | |
พี่จะยกโยธา | เที่ยวค้น | |
จับพิเภกมัดมา | ตัดศีศะ เสียบเฮย | |
ตระบัตรจากห้องพ้น | รีบขึ้นคชสาร | |
เดินพลจนเกือบใกล้ | กองทัพ | |
แปลงเพศจากมารสรรพ | ด่วนเฝ้า | |
ทูลแยบพิธียับ | พระตรัส ชมเฮย | |
แล้วสั่งสุครีพเข้า | ไล่ล้างเหล่าอสูร | |
ขุนมารเหนปิศาจม้วย | มรณ์หมด | |
น้ำทิพย์ที่จะรด | ขัดข้อง | |
ใสคเชนทรไล่ลิงลด | เลี้ยววิ่ง หนีเฮย | |
ราเมศแผลงศรต้อง | เป่าแก้แผลหาย | |
องค์นารายน์ลั่นซ้ำ | ศรไชย | |
พลยักษแลช้างประไลย | ชีพเปลื้อง | |
ทศภักตร์ดเดือดใจ | คว่างจักร มาแฮ | |
วิศณุน้าวศรเยื้อง | ลั่นล้างจักรอสูร | |
ราพร้ายแรงเรี่ยวสิ้น | สลดทรวง | |
คับอักวิตกตวง๗ | เพียบแท้ | |
ลิงเยาะกล่าวถึงดวง | สมรมิ่ง กูเอย | |
โอ้ป่านนี้พิธีแม้ | แหลกแล้วลิงลุย | |
จึงชวนเลิกทัพแสร้ง | เจรจา | |
เย็นย่ำพระสุริยา | ลับแล้ว | |
นารายน์ตอบอสุรา | ตามจิตร ท่านเทอญ | |
พลางสั่งเคลื่อนพลแคล้ว | คลาศเข้าพลับพลา |