ชื่ออื่น ๆ

กระดูกไก่ (นราธิวาส), เป้ง (เลย), ชีและ (มลายู-ใต้)

เก็ดส้านชนิดนี้เป็นไม้พุ่มหรือไม้ต้น สูง ๑.๕-๘ ม. ยอดอ่อนมีขนละเอียด

 ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปไข่ถึงรูปใบหอกกว้าง หรือรูปขอบขนานแกมรี กว้าง ๒-๓.๕ ซม. ยาว ๕-๙ ซม. ปลายเรียวแหลม โคนสอบแหลมหรือมน ขอบเรียบหรือหยักซี่ฟันกึ่งฟันเลื่อย แผ่นใบหนา ช่วงจากกึ่งกลางใบถึงปลายใบมีเส้นแขนงใบข้างละ ๕-๗ เส้น ก้านใบยาว ๓-๕ มม. เมื่อยังอ่อนมีขน

 ดอกแยกเพศต่างต้น ออกเป็นช่อแยกแขนงตามง่ามใบ ยาว ๑.๕-๒.๕ ซม. ช่อย่อยแบบช่อกระจุก เกลี้ยงหรือมีขนดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน ก้านดอกยาว ๑-๓ มม. กลีบเลี้ยง ยาวประมาณ ๑ มม. โคนเชื่อมติดกัน ปลายแยก ๔ แฉก ปลายแฉกมนและมีขนครุย กลีบดอกโคนเชื่อมติดกันเป็น หลอดยาว ๒-๓ มม. ปลายแยก ๔ แฉก ยาว ๑-๒ มม. ปลายแฉกมนและเป็นรูปคุ่ม ดอกเพศผู้มีเกสรเพศผู้ ๒ อัน ติดที่หลอดดอก ก้านชูอับเรณูสั้นมาก อับเรณูรูปรี ยาวประมาณ ๑ มม. ดอกเพศเมียมีรังไข่อยู่เหนือวงกลีบ รูปกรวยถึงรูปทรงกระบอก ยาว ๑-๒ มม. มี ๒ ช่อง แต่ละช่องมีออวุล ๒ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียสั้น ยอดเกสรเป็นตุ่ม ๒ ลอน

 ผลแบบผลเมล็ดเดียวแข็ง รูปไข่ถึงรูปรี กว้าง ๔-๕ มม. ยาว ๕-๗ มม. เมื่อสุกสีน้ำเงินค่อนข้างดำ

 เก็ดส้านชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยเกือบทุกภาค พบตามป่าดิบและทุ่งหญ้าที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๓๐-๑,๓๐๐ ม. ในต่างประเทศพบที่จีน ภูมิภาคอินโดจีน และภูมิภาคมาเลเซีย.