ตังหนขาวเป็นไม้ต้น สูงได้ถึง ๓๐ ม. ทุกส่วนมียางสีขาวขุ่น

 ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปขอบขนานถึงรูปขอบขนานแกมรูปรี กว้าง ๓.๕-๖ ซม. ยาว ๘-๑๕ ซม. ปลายแหลมถึงเรียวแหลม โคนรูปลิ่มหรือบางครั้งสอบเรียว ขอบเรียบ แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนัง เกลี้ยงทั้ง ๒ ด้าน เส้นแขนงใบจำนวนมาก เรียงถี่ขนานกัน ก้านใบยาว ๑.๕-๒ ซม.

 ช่อดอกแบบช่อกระจุก ออกตามซอกใบใกล้ปลายยอด ยาว ๓-๕ ซม. มีขนสั้นนุ่มสีน้ำตาลเทา แต่ละช่อมี ๑๐-๑๓ ดอก ก้านดอกยาว ๓-๖ มม. ดอกสีขาวกลีบรวม ๔ กลีบ เรียงเป็น ๒ ชั้น กลีบรวมคู่นอกรูปรีถึงรูปไข่ กว้าง ๔-๖ มม. ยาว ๕-๗ มม. ด้านนอกมีขนสั้นนุ่มสีน้ำตาลเทา กลีบรวมคู่ในรูปไข่กลับ กว้าง ๕-๖ มม. ยาว ๕-๗ มม. ด้านนอกมีขนสั้น เกสรเพศผู้จำนวนมาก ก้านชูอับเรณูเรียว ยาว ๓.๕-๔ มม. อับเรณูติดที่ฐาน มี ๒ พู

 ผลแบบผลผนังชั้นในแข็ง รูปทรงรีกว้างถึงรูปทรงค่อนข้างกลม ยาว ๒-๒.๕ ซม. ปลายมนกลม ผนังผลหนาเกลี้ยง เมื่อแห้งมีสีน้ำตาลแดงถึงสีน้ำตาลดำ ผิวย่น เมล็ดรูปคล้ายผล

 ตังหนขาวมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยเฉพาะภาคใต้ตอนล่าง พบตามป่าดิบชื้น ที่สูงจากระดับทะเลปานกลาง ๒๐๐-๓๐๐ ม. ออกดอกเดือนมกราคมถึงเมษายน ยังไม่พบผลในประเทศไทย ในต่างประเทศพบที่คาบสมุทรมาเลเซีย สุมาตรา และบอร์เนียว

 ประโยชน์ ต้นใช้ทำเสากระโดงเรือ เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้าง.