ดาวดอยเป็นไม้ล้มลุกหลายปี ลำต้นเรียวเล็ก เป็นสันสี่เหลี่ยม ทอดนอนไปตามพื้นดิน ยาว ๕๐-๘๐ ซม. มีขนสั้นนุ่มและมีขนต่อมเรียงเป็นแถวตามยาว ๑-๒ แถว
     ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปใบหอกหรือ รูปใบหอกแกมรูปขอบขนาน กว้าง ๑-๒.๕ ซม. ยาว ๑.๕- ๖ ซม. ปลายเรียวแหลมยาว โคนมนกลมเกือบหุ้มลำต้น ขอบยับย่น แผ่นใบบางคล้ายกระดาษ เกลี้ยงหรือมีขน ตามขอบใบหรือตามเส้นใบ เส้นกลางใบนูนทางด้านบน สีเหลืองอ่อน เส้นแขนงใบข้างละ ๗-๑๒ เส้น ก้านใบ สั้นมากหรือไร้ก้ า นใบ
     ช่อดอกแบบช่อกระจุกแยกแขนง ออกที่ปลาย ยอดหรือตามซอกใบ ก้านช่อดอกมีขนสั้นนุ่ม ก้านดอก ยาว ๒-๙ มม. เล็กเรียว มีขนต่อมสั้นนุ่มหนาแน่น ดอก จำนวนมาก ใบประดับรูปใบหอกแคบ ยาว ๒-๕ มม. ดอก สมมาตรตามรัศมี สมบูรณ์เพศหรือแยกเพศ กลีบเลี้ยง สีเขียวอมเทา ๕ กลีบ รูปใบหอก กว้าง ๑-๒ มม. ยาว ๒-๕ มม. มีขนต่อม ขอบกลีบแคบบางและแห้ง กลีบดอก ๕ กลีบ สีขาว ยาวครึ่งหนึ่งหรือยาวเท่ากับกลีบเลี้ยง ปลายแยกเป็น ๒ แฉก ลึกถึงกึ่งกลางกลีบ แต่ละแฉก รูปสามเหลี่ยม ปลายมนหรือแหลม บางแฉกโค้งคล้าย รูปเคียว เกสรเพศผู้ ๕-๑๐ เกสร ก้านชูอับเรณูยาว ๕- ๖ มม. อับเรณูสีเหลือง เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๐.๓ มม. รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๑ ช่อง มีออวุล ๓ เม็ด ก้าน ยอดเกสรเพศเมียเป็น ๓ เส้น รูปแถบ ยาวประมาณ ๔ มม. ยอดเกสรเพศเมียเป็นตุ่ม
     ผลแบบผลแห้งแตก รูปทรงกลมหรือค่อนข้าง กลม เส้นผ่านศูนย์กลาง ๒-๓ มม. มีช่องเปิด ๖ ช่อง เมล็ด สีน้ำตาล รูปทรงกลม ขนาดประมาณ ๓ มม. ผิวค่อนข้าง ย่นละเอียดหรือเป็นปุ่มละเอียด
     ดาวดอยมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทย ทางภาคเหนือ พบตามทุ่งหญ้าเปิดโล่งในป่ารุ่น ที่สูง จากระดับทะเลตั้งแต่ ๑,๕๐๐ ม. ขึ้นไป ออกดอกและ เป็นผลเดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน ในต่างประเทศพบที่ อัฟกานิสถาน อินเดีย เนปาล เมียนมา ทางตะวันตกเฉียงใต้ ของจีน ญี่ปุ่น และเวียดนาม.