ซือลีแยยากาเป็นไม้ต้น สูง ๒๐-๓๐ ม. เส้นผ่านศูนย์กลางของลำต้นระดับอก ๕๐-๘๐ ซม. มีรากค้ำยันจนถึงระดับสูง ๑ ม. ลำต้นแตกกิ่งขนานกับพื้นเรือนยอดโปร่ง รูปกรวยคว่ำ กิ่งอ่อนสีน้ำตาลแดงไม่มีขน เปลือกหนา สีน้ำตาลเข้ม มีกลิ่นเฉพาะ

 ใบเดี่ยว เรียงสลับระนาบเดียว รูปขอบขนาน กว้าง ๒-๔.๕ ซม. ยาว ๕-๑๐ ซม. ปลายเรียวแหลมโคนมนถึงหยักเว้า ขอบเรียบ แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนัง เส้นกลางใบด้านบนเป็นร่องเล็กน้อย เส้นแขนงใบข้างละ ๘-๙ เส้น เห็นไม่ชัดเจนทั้ง ๒ ด้าน ใบอ่อนมีขนสีทอง ใบแก่เกลี้ยง ก้านใบยาว ๔-๖ มม. เกลี้ยง

 ดอกเดี่ยวหรือออกเป็นช่อกระจุกตามซอกใบ ๑-๓ ดอก ก้านช่อดอกยาว ๓-๕ มม. มีขน ก้านดอกอวบหนา ยาว ๓-๕ มม. มีขน มีใบประดับเล็ก ๆ ที่โคนก้านดอก กลีบเลี้ยง ๓ กลีบ บาง รูปไข่ ยาวประมาณ ๓ มม. กลีบดอกสีเหลืองนวล มี ๖ กลีบ เรียงเป็น ๒ ชั้น กลีบชั้นนอกรูปขอบขนาน กว้างประมาณ ๔ มม. ยาว ๑.๗-๒ ซม. โคนกลีบแผ่กว้างเป็นกระเปาะ กลีบชั้นในลักษณะและขนาดใกล้เคียงกัน เมื่อดอกบานมีกลิ่นหอมอ่อน กลีบดอกชั้นนอกแผ่คลุม กลีบชั้นในชี้กางออก เกสรเพศผู้ ๓ เกสร ยาว ๓ มม. รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๓ รังไข่ ยาวประมาณ ๔ มม. แต่ละรังไข่มี ๑ ช่อง ออวุล ๓-๔ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียสั้นยอดเกสรเพศเมียรูปลิ่มแคบ

 ผลแบบผลกลุ่ม ผลย่อยแบบผลแห้งแตกแนวเดียว มี ๓-๔ ผล รูปทรงกระบอก เส้นผ่านศูนย์กลาง ๑-๑.๒ ซม. ยาว ๓-๓.๕ ซม. ปลายผลมนกลมผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีน้ำตาลแดง ด้านในเปลือกผลสีแดงเข้ม ก้านช่อผลยาว ๔-๗ มม. ก้านผลยาว ๐.๕-๑ ซม. เมล็ดสีขาวแกมเทา รูปทรงกลม มี ๓-๔ เมล็ด

 ซือลีแยยากามีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคใต้ พบตามป่าพรุ ที่สูงตั้งแต่ใกล้ระดับทะเลถึงประมาณ ๕๐ ม. ออกดอกเดือนธันวาคมถึงมกราคม ผลแก่เดือนมิถุนายนถึงกรกฎาคม ในต่างประเทศพบที่มาเลเซีย.