ซองออฟอินเดียเป็นไม้พุ่ม สูงได้ถึง ๕ ม. ลำต้นแตกกิ่งก้านมาก เห็นข้อปล้องชัดเจน มีรอยแผลใบเป็นควั่นถี่

 ใบเดี่ยว เรียงเวียนถี่ค่อนข้างแน่นบริเวณปลายกิ่ง รูปใบหอก รูปไข่แกมรูปใบหอก หรือรูปไข่แกมรูปรี กว้าง ๑.๕-๕ ซม. ยาว ๕-๒๐ ซม. ปลายแหลมหรือเรียวแหลม โคนรูปลิ่มหรือสอบเข้าหาก้านใบ ขอบเรียบแผ่นใบค่อนข้างหนาคล้ายแผ่นหนัง บริเวณกลางใบสีเขียว ขอบทั้ง ๒ ข้างสีเหลืองอ่อนหรือสีขาวเป็นแถบกว้างตามความยาวใบ ผิวเป็นมัน ด้านล่างสีจางกว่าและมีนวล เส้นกลางใบมักมีสีเขียวอ่อน หนาและนูนทางด้านล่าง เส้นแขนงใบเรียงถี่ขนานไปกับเส้นกลางใบ ก้านใบสั้น ขอบมีครีบ

 ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ออกที่ยอดหรือตามซอกใบใกล้ยอด ช่อโปร่ง มีช่อแขนงไม่มาก ใบประดับและใบประดับย่อยรูปคล้ายใบหอก ช่อแขนงมีดอก ออกเป็นกลุ่ม กลุ่มละ ๒-๔ ดอก ก้านดอกยาวได้ถึง ๑ ซม. ดอกเล็ก สีขาว ดอกตูมกลีบรวมด้านนอกสีชมพูเรื่อหรือสีขาว ด้านในสีขาว กลีบรวมโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดแคบ ปลายแยกเป็น ๖ แฉก รูปแถบหรือรูปขอบขนาน แฉกยาวใกล้เคียงกับความยาวหลอด เกสรเพศผู้ ๖ เกสร ติดอยู่ในหลอดกลีบรวม ก้านชูอับเรณูเรียวยาวใกล้เคียงกับแฉกกลีบรวม อับเรณูติดแบบไหวได้รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ รูปทรงรี มี ๓ ช่อง แต่ละช่องมีออวุล ๑ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียเรียว ปลายแยกเป็น ๓ แฉก ยอดเกสรเพศเมียเป็นตุ่ม โผล่พ้นปลายแฉกกลีบรวม

 ผลแบบผลมีเนื้อหนึ่งถึงหลายเมล็ด รูปทรงกลมหรือมี ๒-๓ พู สุกสีส้มหรือสีแดง เมล็ดค่อนข้างกลม

 ซองออฟอินเดียเป็นพรรณไม้ต่างประเทศ มีถิ่นกำเนิดในแถบมาดากัสการ์และตามเกาะในมหาสมุทรอินเดีย นำเข้ามาปลูกได้ทั่วทุกภาคในประเทศไทย ในต่างประเทศพบปลูกได้ทั่วไปในเขตร้อนถึงร้อนชื้น ยังไม่มีข้อมูลการออกดอกในประเทศไทย

 ประโยชน์ เป็นไม้ประดับ.