กูดหินเป็นเฟิร์น เหง้าสั้น ตั้งตรงหรือเกือบตรง มีรากแข็งจำนวนมาก และมีไหลแตกสาขาจากซอกใบ เหง้ามีเกล็ดบาง ๆ ขอบสีน้ำตาลอ่อน ตอนกลางมีสีเข้มเกือบดำ เกล็ดกว้างประมาณ ๑ มม. ยาวประมาณ ๓ มม. ปลายแหลม โคนเรียว

 ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ ออกรวมกันเป็นกระจุกรูปขอบขนาน กว้างประมาณ ๑๕ ซม. ยาวประมาณ ๘๐ ซม. ก้านใบสีน้ำตาลอ่อน ยาวประมาณ ๒๐ ซม. โคนมีเกล็ด ใบย่อยมีได้ถึง ๕๐ คู่ รูปเคียว กว้างประมาณ ๑.๓ ซม. ยาวประมาณ ๘ ซม. คู่กลาง ๆ ใหญ่ที่สุด โคนของใบย่อยทางด้านใกล้ยอดมีติ่งหู โคนใบด้านตรงกันข้ามมน ขอบหยักมนแผ่นใบบาง เส้นใบแยกสาขาเป็นคู่ เห็นได้ชัดเจนทางด้านล่างกลุ่มอับสปอร์รูปไตหรือกลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๘ มม. เยื่อคลุมกลุ่มอับสปอร์บาง

 กูดหินมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทั่วทุกภาคขึ้นบนก้อนหินในป่าดิบแล้งและป่าดิบเขา บนพื้นที่ระดับต่ำจนถึงที่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ ๑,๒๐๐ ม. ในต่างประเทศพบที่ภูมิภาคอินโดจีน มาเลเซีย และอินโดนีเซีย.