ดาดนเรศวรเป็นไม้ล้มลุกหลายปีและเป็นพืช อิงอาศัย ขึ้นเป็นกอเกาะอยู่บนต้นไม้ ลำต้นสีน้ำตาล รูป ทรงกระบอก ตั้งตรง สูงได้ถึง ๙๐ ซม. เมื่ออ่อนมีขนรูป ดาวสีสนิมหนาแน่น
     ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปไข่แกมรูปขอบขนาน กว้าง ๓-๑๒ ซม. ยาว ๑๑-๒๔ ซม. ปลายแหลม โคนรูปหัวใจ หรือตัด มักเบี้ยว ขอบเรียบ หยักมน หรือหยักซี่ฟัน แผ่นใบ ไม่สมมาตร อวบน้ำ เมื่อแห้งบางคล้ายกระดาษ ด้านบนมี ขนรูปดาวประปราย ด้านล่างมีขนรูปดาวสีสนิมหนาแน่น เส้นแขนงใบข้างละ ๕-๗ เส้น เห็นชัด เส้นใบย่อยแบบ ร่างแห เห็นไม่ค่อยชัด ใบอ่อนมีขนรูปดาวสีสนิมหนาแน่น ก้านใบเรียว ยาว ๐.๕-๑ ซม. หูใบรูปสามเหลี่ยมแคบถึง รูปไข่ กว้าง ๐.๕-๑.๒ ซม. ยาว ๓-๓.๕ ซม. ค่อนข้าง ติดทน

     ดอกแยกเพศร่วมต้นต่างช่อ ช่อดอกแบบช่อ กระจุกด้านเดียว ออกตามซอกใบ ช่อตั้ง ยาวได้ถึง ๑๕ ซม. ก้านช่อดอกมีขนรูปดาวหนาแน่น ใบประดับ ๑ คู่ มัก ร่วงง่าย สีเขียวอ่อนแกมสีน้ำตาล รูปไข่ กว้างได้ถึง ๔ มม. ยาวประมาณ ๑ ซม. มีขนรูปดาวหนาแน่น ก้านดอกยาว ประมาณ ๑ ซม. ดอกสีชมพูอ่อน ดอกเพศผู้บานก่อนดอก เพศเมีย ดอกเพศผู้มีกลีบรวม ๔ กลีบ เรียงเป็น ๒ วง กลีบวงนอก ๒ กลีบ รูปไข่กลับ กว้างประมาณ ๑.๒ ซม. ยาวประมาณ ๑.๕ ซม. ปลายมนกลม ด้านนอกมีขนรูป ดาวประปราย กลีบวงใน ๒ กลีบ รูปรีแกมรูปขอบขนานกว้าง ๒-๓ มม. ยาว ๐.๘-๑.๔ ซม. เกสรเพศผู้ ๑๑-๑๔ เกสร เชื่อมติดกันที่โคน ก้านชูอับเรณูสีแดง อับเรณูสี เหลือง รูปขอบขนาน ยาวประมาณ ๒ มม. ดอกเพศเมียมี กลีบรวม ๓-๔ กลีบ กลีบวงนอก ๒ กลีบ รูปไข่กลับ กว้าง ประมาณ ๑ ซม. ยาวประมาณ ๑.๔ ซม. ด้านนอกมีขนรูป ดาวประปราย กลีบวงใน ๑-๒ กลีบ รูปไข่กลับแคบ กว้าง ประมาณ ๕ มม. ยาวประมาณ ๑ ซม. ด้านนอกเกลี้ยง รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ มีขนรูปดาวหนาแน่น มี ๓ ช่อง แต่ละ ช่องมีออวุลขนาดเล็กจำนวนมาก ก้านยอดเกสรเพศเมีย ตั้งตรง มี ๓ ก้าน ยอดเกสรเพศเมียแยกเป็น ๒ แฉก รูป คล้ายตัววายและบิดเป็นเกลียวเล็กน้อย

     ผลแบบผลมีเนื้อหนึ่งถึงหลายเมล็ด รูปคล้าย กระสวย กว้าง ๔-๕ มม. ยาว ๒-๒.๕ ซม. สีน้ำตาลแดง มีขนรูปดาวสีน้ำตาลหนาแน่น เมล็ดขนาดเล็ก รูปกระสวย มีจำนวนมาก
     ดาดนเรศวรจัดเป็นพรรณไม้หายากของประเทศ ไทย มีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ พบขึ้นในป่าดิบแล้งและป่าดิบเขา ที่สูงจากระดับทะเล ประมาณ ๙๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเดือนมิถุนายนถึง ธันวาคม ในต่างประเทศพบที่ลาว.