ชมพูยูนนานชนิดนี่เป็นไม้ล้มลุกหลายปีและพืชกึ่งเบียน เหง้าอวบมีเนื้อ ด้านนอกสีขาว ด้านในสีขาวนวล ลำต้นเดี่ยว ตั้ง ไม่แตกกิ่ง สูงได้ถึง ๗๐ ซม. โคนสีน้ำตาลออกแดง บริเวณยอดสีเขียวอ่อน เกลี้ยงต้นเมื่อแห้งสีดำ
ใบเดี่ยว เรียงเวียน อาจพบบ้างที่เรียงกึ่งตรงข้าม รูปแถบหรือรูปแถบแกมรูปใบหอก กว้าง ๐.๔-๑ ซม. ยาว ๓-๘ ซม. ปลายและโคนเรียวแหลมขอบหยักมนแกมหยักซี่ฟันเล็ก ๆ จำนวนมาก แผ่นใบค่อนข้างบางคล้ายกระดาษ ด้านบนสีเขียวเข้มด้านล่างสีเขียวอ่อน เกลี้ยง เส้นแขนงใบข้างละ ๕-๖ เส้น ไร้ก้านใบ
ช่อดอกแบบช่อกระจะ ปลายสอบเรียว ออกตามซอกใบบริเวณปลายกิ่ง ทั้งช่อยาว ๘-๑๒ ซม. ก้านช่อดอกสั้นมาก ใบประดับขนาดเล็ก รูปใบหอกถึงรูปใบหอกกว้าง สีเขียวอ่อนแกมขาวนวล ก้านดอกยาว ๓-๕ มม. กลีบเลี้ยงสีเขียวอ่อนแกมขาวนวล โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด กว้างประมาณ ๓ มม. ยาวประมาณ ๑ ซม. ปลายแยกเป็น ๒ แฉก ด้านล่างหยักเว้าลึก แฉกรูปสามเหลี่ยม เกลี้ยง ปลายเรียบถึงหยักซี่ฟัน ๒ หยัก กลีบดอกรูปปากเปิด ยาว ๒.๘-๓.๕ ซม. สีชมพู สีม่วงอมชมพู หรือสีแดงอมม่วง มีขนละเอียดประปราย โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดตรง ยาว ๑.๒-๒ ซม. ปลายมี ๕ แฉก แยกเป็น ๒ ซีก
ผลแบบผลแห้งแตกกลางพู ทรงรูปไข่ แบนข้างปลายเป็นติ่งแหลมอ่อน กว้างประมาณ ๔ มม. ยาวประมาณ ๑.๔ ซม. ยาวกว่ากลีบเลี้ยงเล็กน้อยเมื่อแก่แตกเป็น ๒ ซีก มีกลีบเลี้ยงติดทน เมล็ดจำนวนมาก สีดำ ทรงรูปไข่ถึงรูปขอบขนาน ขนาดประมาณ ๑.๒ มม. ตรงหรือโค้ง
ชมพูยูนนานชนิดนี่มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ พบตามชายป่าดิบเขาในทุ่งหญ้าที่เปิดโล่ง ในป่าเต็งรัง หรือป่าสน ที่สูงจากระดับทะเล ๑,๐๐๐-๑,๕๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเดือนกรกฎาคมถึงธันวาคม ในต่างประเทศพบทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน.