ไกรกวันเป็นไม้เถาเนื้อแข็ง ยอดอ่อนมีขนกำมะหยี่

 ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปไข่ กว้าง ๒-๖ ซม. ยาว ๔-๑๒ ซม. ปลายแหลมถึงเรียวแหลม โคนมนถึงตัด ด้านบนค่อนข้างเกลี้ยง ด้านล่างมีขนกำมะหยี่ เส้นแขนงใบข้างละ ๓-๔ เส้น ด้านบนเป็นร่อง ด้านล่างนูน ก้านใบยาว ๐.๕-๑.๕ ซม. มีขนกำมะหยี่

 ช่อดอกแบบช่อกระจุกแกมช่อเชิงหลั่น ออกตามปลายกิ่ง กว้าง ๕-๑๕ ซม. ยาว ๔-๑๐ ซม. มีขนกำมะหยี่ ใบประดับ รูปใบหอกแกมรูปแถบถึงรูปใบหอก ยาว ๐.๕-๒ ซม. แต่ละช่อมีดอกตั้งแต่ ๑๐ ดอก ถึงจำนวนมาก ก้านดอกยาว ๐.๒-๑.๕ ซม. กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาวประมาณ ๒ มม. ปลายแยกเป็นแฉกคล้ายเส้นด้าย ๕-๙ แฉก ยาว ๑-๑.๗ ซม. มีขนอุย กลีบดอกสีขาว โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว ๑.๕-๒.๒ ซม. ปลายแยก ๖-๘ แฉก กว้าง ๒-๓ มม. ยาว ๐.๘-๑.๒ ซม. เกสรเพศผู้ ๒ อัน ไม่มีก้านชูอับเรณู อับเรณูรูปขอบขนานแกมรี แตกตามยาว แกนอับเรณูย่น ปลายแหลมยาวออกไปประมาณ ๑ มม. รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ รูปคล้ายกระบอกตรงกลางป่อง ยาวประมาณ ๑ มม. มี ๒ ช่อง

 ผลแบบผลมีเนื้อหนึ่งถึงหลายเมล็ด รูปรี กว้างประมาณ ๖ มม. ยาวประมาณ ๑ ซม. ออกเดี่ยวหรือเป็นคู่ ผลสุกสีค่อนข้างดำ และคงเหลืออยู่เพียงเมล็ดเดียว

 ไกรกรันมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออกเฉียงใต้ พบตามป่าดิบหรือทุ่งหญ้าที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๕๐-๖๐๐ ม. ในต่างประเทศพบทางใต้ของเวียดนาม.