เกียวใซ้เป็นไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งก้านค่อนข้างเล็กเรียว มีมือเกาะโค้งรูปเคียวช่วยพยุงลำต้น

 ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีกว้างหรือรูปไข่ กว้าง ๖-๙ ซม. ยาว ๑๔-๑๗ ซม. ปลายเรียวแหลม โคนมน ขอบเรียบใบหนาเป็นมัน เส้นแขนงใบข้างละ ๖-๘ เส้น โค้งไปยังขอบใบเส้นชั้นบันไดเห็นชัดทางด้านล่าง ก้านใบยาว ๑-๑.๕ ซม. มีหูใบระหว่างก้านใบ

 ช่อดอกแบบช่อกระจุกกลม ออกเดี่ยวตามง่ามใบ เส้นผ่านศูนย์กลาง ๑.๕-๒.๕ ซม. ก้านช่อดอกยาว ๒-๒.๕ ซม. ใบประดับเรียงเป็นวงอยู่เหนือกึ่งกลางของก้าน ดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน กลีบเลี้ยงยาวเล็กน้อย โคนติดกันเป็นหลอดปลายแยกเป็นแฉกแหลม ๕ แฉก สั้นกว่าส่วนโคน กลีบดอก ๕ แฉก ยาวประมาณ ๑ ซม. โคนติดกันเป็นหลอดรูปกรวยปลายแยกเป็นแฉกมน มีขนนุ่มสีเงินคล้ายเส้นไหม เกสรเพศผู้ ๕ อัน ติดที่ปากหลอดดอก ก้านชูอับเรณูสั้น รังไข่อยู่ใต้วงกลีบมี ๒ ช่อง แต่ละช่องมีออวุลจำนวนมาก

 ผลแบบผลแห้งแตก รูปกระสวย ยาว ๒-๒.๕ ซม. มีก้านยาวใกล้เคียงกับความยาวผล

 เกียวโซ้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคใต้ขึ้นอยู่บนไม้ใหญ่ตามชายป่า ในต่างประเทศพบที่อินเดียและภูมิภาคมาเลเซีย

 ใบขยี้ทาแก้ปวดข้อและเคี้ยวแทนหมาก (Burkill, 1980)