ดอกหรีดดอยเป็นไม้ล้มลุกขนาดเล็ก มีราก สะสมอาหารเป็นรูปกระสวยหรือรูปกรวยสั้น ยาว ๑-๒ ซม. ลำต้นมีข้อปล้องสั้นไม่เด่นชัด มักแตกแขนงสั้น ๆ
     ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามแน่นเป็นกระจุก รูปรีแกม รูปใบหอก กว้าง ๓-๙ มม. ยาว ๒-๖ ซม. ปลายแหลม โคนสอบ ขอบเรียบ บางใส และโค้งลง ใบตามกิ่งแขนงมัก มีขนาดเล็กกว่าใบตามลำต้น รูปรีแกมรูปไข่ ปลายแหลม ส่วนโคนเชื่อมติดกับใบที่อยู่ตรงข้ามเป็นหลอดสั้นหุ้มรอบ ข้อ มีเส้นกลางใบเพียงเส้นเดียว เส้นแขนงใบเห็นไม่ชัด
     ดอกเดี่ยว ออกที่ปลายยอด ยาว ๑.๓-๑.๖ ซม. ก้านดอกสั้นหรือไร้ก้าน กลีบเลี้ยงเป็นเยื่อบาง โคนเชื่อม ติดกัน ยาว ๔-๕ มม. ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉก รูปไข่แกมรูปใบหอก ขนาดเท่ากัน ยาว ๒-๒.๕ มม. ปลาย แหลม ขอบเรียบ บางใส และโค้งลง กลีบดอกสีฟ้า โคน เชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาว ๑-๑.๒ ซม. ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉกรูปสามเหลี่ยม ยาว ๒-๓ มม. ปลายมน กลีบดอกส่วนที่พับจีบมีปลายมน หยักไม่เป็นระเบียบ หรือปลายตัดแกมหยักมนถี่ เกสรเพศผู้ ๕ เกสร ขนาด เท่ากัน เรียงสลับกับแฉกกลีบดอก ก้านชูอับเรณูยาว ๔-๕ มม. อับเรณูยาว ๑.๕-๒ มม. รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มีก้านสั้น มี ๑ ช่อง มีออวุลจำนวนมาก ก้านยอดเกสร เพศเมียยาวประมาณ ๑.๕ มม. ยอดเกสรเพศเมียแยก เป็น ๒ แฉก รูปครึ่งวงกลม
     ผลแบบผลแห้งแตก ทรงรูปไข่กลับ ยาวประมาณ ๓ มม. ปลายผลเป็นครีบแคบ ก้านผลยาวประมาณ ๑ มม. เมล็ดขนาดเล็ก มีจำนวนมาก
     ดอกหรีดดอยมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศ ไทยทางภาคเหนือ พบตามป่าผลัดใบและป่าสนเขา ที่ สูงจากระดับทะเล ๙๐๐-๑,๒๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผล เดือนตุลาคมถึงกุมภาพันธ์ ในต่างประเทศพบที่อินเดีย และจีนตอนใต้.