ดอกหรีดเชียงดาวเป็นไม้ล้มลุก ลำต้นเป็นเหลี่ยม เกลี้ยง ตั้งตรงหรือทอดนอน แตกกิ่งไม่สมมาตร ยาว มากกว่า ๓๐ ซม.
     ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปไข่ถึงรูปไข่กว้าง กว้าง ประมาณ ๑ ซม. ยาวประมาณ ๑.๓ ซม. ปลายแหลม โคน ตัดและมักหุ้มรอบข้อในใบที่อยู่ตอนปลายยอด ขอบใบ โค้งลงและหยักซี่ฟันถี่ ใบตามกิ่งแขนงมักมีขนาดเล็กกว่า ใบตามลำต้นมาก มีเส้นกลางใบเพียงเส้นเดียว เส้นแขนง ใบเห็นไม่ชัด
     ดอกเดี่ยว ออกที่ปลายยอดหรือปลายกิ่ง ยาวประมาณ ๓ ซม. กลีบเลี้ยงเป็นเยื่อบาง โคนเชื่อมติดกัน ยาว ๔-๗ มม. มีครีบแคบเป็นชายครุย ๕ ครีบตลอด ความยาว ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉกรูปรีแกม รูปใบหอก ขนาดเท่ากัน ยาว ๒-๕ มม. ปลายแฉกเรียว แหลมคล้ายเข็ม กลีบดอกสีม่วงอมฟ้า โคนเชื่อมติดกัน เป็นหลอด ยาว ๑-๒.๕ ซม. ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉกรูปสามเหลี่ยม ยาว ๔-๕ มม. ปลายเรียวแหลม กลีบดอกส่วนที่พับจีบปลายเป็นชายครุย เกสรเพศผู้ ๕ เกสรขนาดเท่ากัน เรียงสลับกับแฉกกลีบดอก ก้าน ชูอับเรณูยาว ๕-๗.๕ มม. อับเรณูยาว ๑-๒ มม. มีก้าน รังไข่ รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๑ ช่อง มีออวุลจำนวนมาก ก้านยอดเกสรเพศเมียรูปแถบ ยาวประมาณ ๗ มม. ยอด เกสรเพศเมียแยกเป็น ๒ แฉก รูปแถบ
     ผลแบบผลแห้งแตก รูปขอบขนาน ยาว ๑.๕- ๒ ซม. ไม่มีครีบ มีก้านยาวประมาณ ๘ มม. เมล็ดขนาด เล็ก สีน้ำตาล รูปสามเหลี่ยม มีจำนวนมากและมีปีกแคบ
     ดอกหรีดเชียงดาวเป็นพรรณไม้ถิ่นเดียวของไทย มีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคเหนือ พบตามซอกหินปูน และทุ่งหญ้าบริเวณสันเขาที่เปิดโล่ง ที่สูงจากระดับทะเล ๑,๖๕๐-๒,๒๒๕ ม. ออกดอกเดือนพฤศจิกายนถึงกุมภาพันธ์ เป็นผลเดือนธันวาคมถึงมีนาคม.