กูดเปื๋อยเป็นเฟิร์น เหง้าสั้น ค่อนข้างอวบ ทอดขนานใต้ดิน เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๕ มม. มีเกล็ดหุ้ม รูปแถบแกมรูปกึ่งสามเหลี่ยม กว้างประมาณ ๑ มม. ยาวประมาณ ๓ มม. ก้านใบยาวได้ถึง ๓๕ ซม. ตอนบนสีน้ำตาลอ่อน ตอนโคนสีน้ำตาล มีเกล็ดและขน
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ รูปขอบขนาน กว้างประมาณ ๒๕ ซม. ยาวประมาณ ๓๕ ซม. มีใบย่อย ๒-๖ คู่ ก้านใบสั้นหรือไม่มี ใบย่อยไม่สร้างอับสปอร์รูปขอบขนาน กว้างประมาณ ๔.๕ ซม. ยาวประมาณ ๑๓ ซม. ใบย่อยสร้างอับสปอร์แคบกว่า ปลายแหลมเป็นติ่ง โคนมนถึงสอบขอบหยักลึกประมาณ ๑ ใน ๕ ของระยะจากขอบใบถึงเส้นกลางใบย่อย แฉกเฉียง ปลายมนและหยักซี่ฟัน แผ่นใบสีเขียวอ่อน บาง เกลี้ยงหรือมีขนสั้น ๆ ใบย่อยที่ปลายรูปขอบขนานปลายเรียวแหลม โคนสอบ มน หรือหยักเป็นรูปหัวใจ ขอบหยักบางครั้งบริเวณใกล้โคนใบหยักลึกเกือบถึงเส้นกลางใบ เส้นใบแยกสาขาแบบขนนกจากเส้นกลางใบไปยังแต่ละหยัก บริเวณใกล้เส้นกลางใบลานเป็นร่างแห กลุ่มอับสปอร์กลม อยู่บนเส้นใบที่แยกสาขาแบบขนนก เยื่อคลุมกลุ่มอับสปอร์กลมแกมรูปไตบาง และสีซีด
กูดเปี๋อยมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคตะวันตกเฉียงใต้ ขึ้นบนไหล่เขาบริเวณที่เป็นดินทรายหรือโคลน ในป่าเบญจพรรณและป่าดิบเขา บนพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๓๐-๑,๖๐๐ ม. ในต่างประเทศพบที่อินเดียตอนใต้ ศรีลังกา ลาว และฟิลิปปินส์.