ชื่ออื่น ๆ

ตะขบ (กลาง); ครบฝรั่ง (ใต้)

ตะขบฝรั่งเป็นไม้ต้น สูง ๓-๑๐ ม. เรือนยอดแผ่กว้าง มักแตกกิ่งขนานกับแนวราบ ปลายกิ่งลู่ลง กิ่งอ่อนมีขนนุ่ม ขนต่อม และเหนียวเมื่อสัมผัส เปลือกต้นเรียบ สีน้ำตาลแกมสีเทา เนื้อไม้สีน้ำตาลแดง

 ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปไข่ถึงรูปขอบขนานแกมรูปใบหอก กว้าง ๑.๕-๕ ซม. ยาว ๔.๕-๑๔ ซม. ปลายแหลมหรือเรียวแหลม โคนเว้ารูปหัวใจเบี้ยว หรือโคนข้างหนึ่งมนและอีกข้างหนึ่งเว้าเบี้ยว ขอบจักฟันเลื่อย ด้านบนสีเขียวและมีขนต่อม ด้านล่างสีจางกว่าและมีขนนุ่มเส้นโคนใบ ๓-๕ เส้น เส้นแขนงใบข้างละ ๓-๕ เส้น ก้านใบยาว ๒-๘ มม. หูใบเล็กเรียวเป็นเส้น ยาว ๔-๖ มม. มีขน

 ช่อดอกแบบช่อกระจะสั้น มี ๒-๓ ดอก ออกตามซอกใบหรือเหนือซอกใบ ก้านช่อสั้นมาก ใบประดับเล็กมาก ก้านดอกยาว ๑-๒ ซม. กลีบเลี้ยง ๕ กลีบ โคนมักเชื่อมติดกันเล็กน้อย ปลายแยกเป็น ๕ แฉก รูปใบหอกหรือรูปขอบขนานแกมรูปใบหอก ยาว ๐.๕-๑.๕ ซม. ปลายเรียวแหลม มีขน กลีบดอก ๕ กลีบ สีขาวหรือสี

 ผลแบบผลมีเนื้อหนึ่งถึงหลายเมล็ด ทรงรูปไข่ถึงรูปทรงค่อนข้างกลม เส้นผ่านศูนย์กลาง ๐.๘-๑.๕ ซม. สุกสีแดง มียอดเกสรเพศเมียติดทน ก้านผลยาว เมล็ดขนาดเล็กมาก ทรงรูปไข่กลับถึงรูปทรงรี สีเหลืองอมน้ำตาล มีจำนวนมาก

 ตะขบฝรั่งเป็นพรรณไม้ต่างประเทศ มีถิ่นกำเนิดในอเมริกากลางถึงอเมริกาใต้ นำเข้ามาปลูกในประเทศไทยนานมาแล้ว แพร่กระจายพันธุ์ไปตามธรรมชาติทั่วทุกภาค พบตามที่โล่งร้างริมทาง ป่าโปร่ง ที่สูงตั้งแต่ใกล้ระดับทะเลปานกลางถึงประมาณ ๘๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผลตลอดปี ในต่างประเทศพบทั่วไปในเขตร้อนถึงร้อนชื้น

 ประโยชน์ ผลสุกมีรสหวาน กินได้ เส้นใยจากเปลือกต้นใช้ทำเชือก.