ดอกแล่เป็นไม้ล้มลุกหลายปี สูง ๒๐-๙๐ ซม. มี เหง้าใต้ดินใหญ่ มักแตกกิ่งกางออกมาก มีขนสั้นนุ่มทั่วไป
     ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปรีแคบ กว้าง ๑.๕-๓.๕ ซม. ยาว ๓.๕-๘.๕ ซม. ปลายแหลม โคนสอบแคบเป็นครีบไป ยังก้านใบ ขอบหยักมน เห็นไม่ชัด ด้านบนมีขนยาวห่าง ตามเส้นใบ ด้านล่างมีต่อมเป็นจุด ๆ และมีขนยาวตาม เส้นใบ
     ช่อดอกแบบช่อแยกแขนงคล้ายช่อเชิงหลั่น ออก ที่ปลายยอด ช่อย่อยแบบช่อกระจุกแน่น รูปทรงคล้าย จาน ก้านช่อย่อยยาว ๐.๕-๓.๕ ซม. วงใบประดับรูประฆัง กว้าง เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๕ มม. สูงประมาณ ๘ มม. ใบประดับเรียงเป็น ๔ ชั้น ซ้อนทับกัน ชั้นนอก มีขนสั้นและมีต่อมเป็นจุด วงนอกรูปสามเหลี่ยม วงในรูป ขอบขนาน ปลายเรียวแหลม ดอกย่อยในช่อมีแบบเดียว เป็นดอกสมบูรณ์เพศ มีประมาณ ๒๐ ดอก กลีบเลี้ยงลด รูปเป็นหลอดสั้น กลีบดอกสีขาวแกมสีม่วง ยาวประมาณ ๕ มม. โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ ๒ มม. ปลายแยกเป็นแฉกลึก ๕ แฉก รูปใบหอก ยาวประมาณ ๓ มม. เกสรเพศผู้ ๕ เกสร อับเรณูเชื่อมติดกันและหุ้ม ก้านยอดเกสรเพศเมีย ปลายอับเรณูแหลม โคนคล้ายติ่งหู มน รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ มี ๑ ช่อง มีออวุล ๑ เม็ด ก้านยอด เกสรเพศเมียสั้นมาก ยอดเกสรเพศเมียสีม่วง แยกเป็น ๒ แฉก ปลายแหลม

     ผลแบบผลแห้งเมล็ดล่อน รูปกรวย ยาวประมาณ ๒.๕ มม. มีสันตื้น ๑๐ สัน สีน้ำตาลอ่อน ร่องสีน้ำตาลเข้ม มีต่อมเป็นจุด ที่ปลายผลเป็นหลอดรูเล็ก สีขาว ยาวประมาณ ๑ มม. ร่วงง่าย มีเมล็ด ๑ เมล็ด
     ดอกแล่มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทย ทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคกลาง พบตามไหล่เขาที่เป็นทุ่งหญ้า ชายป่า ดิบเขา ที่สูงจากระดับทะเล ๑,๐๐๐-๑,๕๐๐ ม. ออกดอก เดือนสิงหาคมถึงธันวาคม เป็นผลเดือนกันยายนถึง กุมภาพันธ์ ในต่างประเทศพบที่เวียดนาม.