ชื่ออื่น ๆ

กะเบือขาว (เชียงใหม่, เพชรบุรี); กัลปพฤกษ์เครือ (ลำปาง); ดอกแกมใบ (เพชรบูรณ์); ต่างไก่ขน, ใบต่างดอก,

กำเบ้อขาวเป็นไม้พุ่มรอเลื้อย สูงประมาณ ๓ ม. กิ่งอ่อน มีขนสีน้ำตาลแดงทั่วไป

 ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรี รูปไข่ หรือรูปแหลมสอบใบหอก กว้าง ๓-๖.๕ ซม. ยาว ๑๒-๑๕ ซม. ปลายเรียวแหลม โคนสอบ ขอบเรียบ แผ่นใบค่อนข้างหนา ด้านบนมีขนสากประปราย ด้านล่างมีขนนุ่มหนาแน่น เส้นแขนงใบข้างละ ๖-๗ เส้น โค้งขึ้นเห็นชัดทั้ง ๒ ด้าน ก้านใบยาว ๐.๕-๑ ซม. หูใบระหว่างก้านใบ ๑ คู่ รูปคล้ายสามเหลี่ยมปลายแหลมมีขนสีน้ำตาลขนาดประมาณ ๔ มม

 ช่อดอกแบบช่อกระจุกสั้น ออกตามปลายกิ่ง กลีบเลี้ยงมีขนหนาแน่น โคนกลีบติดกันเป็นหลอดเล็ก ๆ ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แฉกหนึ่งขยายใหญ่เป็นรูปซ้อนสีขาว กว้างประมาณ ๒ ซม. ยาว ๓-๓.๕ ซม. โคนเป็นก้านยาว ๑-๒ ซม. กลีบดอก ๕ กลีบ ขนาดเล็ก สีส้ม โคนกลีบติดกันเป็นหลอดรูปทรงกระบอก เกสรเพศผู้ ๕ อัน ติดกับผนังหลอดด้านในรังไข่อยู่ใต้วงกลีบ มี ๒ ช่อง แต่ละช่องมีออวุลจำนวนมาก

 ผลสีเขียวอ่อน รูปไข่หรือรูปรี กว้าง ๔-๕ มม. ยาว ๖-๘ มม. ผิวมีช่องอากาศมาก ปลายจุกผลยังคงมีกลีบเลี้ยงติดอยู่ ผลแก่เนื้อนุ่ม มีเมล็ดมาก

 กำเบ้อขาวเป็นพรรณไม้ถิ่นเดียวของไทย มีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ ขึ้นตามชายป่าและที่ลุ่มริมน้ำ บนที่ราบจนถึงสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ ๗๐๐ ม.