ดอกฟลามิงโกเป็นไม้พุ่ม สูงได้ถึง ๒ ม. ตั้งตรง ลำต้นค่อนข้างเป็นสี่เหลี่ยมมน มีร่องตามยาว เมื่ออ่อน มีขนสั้นหนาแน่น เมื่อแก่เกลี้ยงหรือมีขนประปราย
     ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปขอบขนาน แกมรูปไข่หรือรูปใบหอก กว้าง ๗-๑๒ ซม. ยาว ๑๒- ๒๕ ซม. ปลายเรียวแหลม โคนรูปลิ่ม ขอบเรียบ แผ่นใบ บางคล้ายกระดาษ ค่อนข้างย่น สีเขียวเข้ม ด้านล่างมีขน สั้นนุ่ม มีผลึกหินปูนกระจายทั่วแผ่นใบทั้ง ๒ ด้าน เส้น แขนงใบข้างละประมาณ ๘ เส้น เส้นใบย่อยแบบร่างแห เส้นกลางใบ เส้นแขนงใบ และเส้นใบย่อยเห็นเด่นชัดทั้ง ๒ ด้าน ก้านใบค่อนข้างยาว
     ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกที่ปลายกิ่ง ช่อตั้ง ทั้ง ช่อทรงรูปไข่หรือรูปทรงกลม กว้างได้ถึง ๘ ซม. ยาว ๑๒- ๒๐ ซม. มีดอกแน่น ก้านช่อดอกสั้นหรือไร้ก้าน แกนกลาง ช่อมีขนสั้นนุ่ม ใบประดับและใบประดับย่อยรูปใบหอก แคบ ปลายแหลม ยาวพ้นกลีบเลี้ยง ใบประดับกว้างได้ถึง ๑ ซม. ยาวได้ถึง ๒.๕ ซม. มีขนาดลดลงไปทางปลายช่อ ปลายมนหรือกลม เนื้อค่อนข้างแข็ง เกลี้ยงหรือมีขนแข็ง ประปราย ขอบมีขน ใบประดับย่อยขนาดเล็ก กว้าง ๑-๒ มม. ยาวประมาณ ๑.๕ ซม. ก้านดอกสั้นหรือไร้ก้าน ดอก สีขาวหรือสีชมพูอ่อนถึงสีชมพูเข้ม กลีบเลี้ยง ๕ กลีบ ยาว ประมาณ ๑ ซม. โคนเชื่อมติดกันเล็กน้อย ปลายแยกเป็น ๕ แฉก รูปใบหอก กว้างประมาณ ๒ มม. ยาวประมาณ ๑ ซม. ค่อนข้างใส เกลี้ยงหรือมีขนแข็งประปราย ส่วน ปลายขอบมีขน กลีบดอกรูปปากเปิด ยาว ๖.๕-๗ ซม. โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาว ๓-๓.๕ ซม. เรียวโค้ง ด้านนอกมีขนธรรมดาและขนต่อมทั่วไป ด้านในเหนือโคน หลอดเล็กน้อยมีขนต่อมหนาแน่น บริเวณเหนือขึ้นมามี ขนสั้นนุ่มประปรายถึงเกลี้ยง กลีบปากซีกบนแคบ ปลาย แยกเป็น ๒ แฉก กว้างประมาณ ๐.๗ มม. ยาวประมาณ ๑ มม. โค้ง กลีบปากซีกล่างรูปไข่กลับกว้าง กว้างได้ถึง ๘ มม. แยกเป็น ๓ แฉก ขนาดไม่เท่ากัน ปลายมน ค่อนข้างโค้ง กลับ เกสรเพศผู้ ๒ เกสร ยาวเกือบเท่ากับกลีบดอก ติด ใกล้โคนหลอดกลีบดอก โคนก้านชูอับเรณูกว้าง อับเรณู รูปเงี่ยงลูกศรลึก มี ๒ พู แต่ละพูขนานและยาวไม่เท่ากัน โคนทู่ รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๒ ช่อง แต่ละช่องมีออวุล ๒ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียคล้ายเส้นด้าย ยอดเกสร เพศเมียมี ๒ แฉก ปลายมน
     ผลแบบผลแห้งแตก เมล็ดแบน มี ๔ เมล็ด
     ดอกฟลามิงโกเป็นพรรณไม้ต่างประเทศ มีถิ่น กำเนิดในบราซิล อาร์เจนตินา และปารากวัย ปลูกทั่วไป ในเขตร้อน ในประเทศไทยปลูกเป็นไม้ประดับ ยังไม่พบ การติดผลในประเทศไทย.