ชื่ออื่น ๆ

ซ่อนชู้ (กลาง); ลิลา (เหนือ)

ซ่อนกลิ่นเป็นไม้ล้มลุก สูงได้ถึง ๙๐ ซม. มีส่วนคล้ายหัวรูปทรงกระบอกถึงค่อนข้างกลมอยู่ใต้ดิน

 ใบเดี่ยว เรียงเวียน ใบที่โคนต้นเรียงถี่มาก รูปแถบหรือรูปแถบมีร่องตามยาวคล้ายรางน้ำ กว้าง ๑-๑.๕ ซม. ยาว ๑๕-๕๐ ซม. ใบล่างมีขนาดใหญ่และยาวกว่าใบบนขึ้นไป ปลายเรียวแหลม โคนแผ่โอบหุ้มลำต้น ขอบเรียบ แผ่นใบค่อนข้างอวบหนา ด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมัน ด้านล่างสีจางกว่าและมีนวล เส้นกลางใบอวบหนา เส้นใบแบบขนาน ออกจากโคนใบไปสู่ปลายใบ ไม่มีก้านใบ บริเวณฐานโคนใบมักมีประสีแดง

 ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกที่ยอด ช่อตั้ง ยาวได้ถึง ๕๐ ซม. ดอกออกเป็นคู่และเรียงห่างเป็นระยะ ๆ ตามแกนช่อ มักเรียงถี่ที่ปลายแกนช่อ ใบประดับรูปไข่แกมรูปขอบขนาน ปลายแหลม ใบประดับที่อยู่ด้านล่างใหญ่กว่าใบประดับที่อยู่ถัดขึ้นไปและสั้นกว่าหลอดดอก ใบประดับย่อยมีขนาดเล็กดอกมีทั้งพันธุ์ดอกลาและพันธุ์ดอกซ้อน สีขาวหรือมีสีชมพูอมม่วงเรื่อ ๆ ที่ปลายดอก ผิวเป็นมัน มีกลิ่นหอมโดยทั่วไปพันธุ์ดอกลากลีบรวมโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาว ๓-๖ ซม. หลอดมักโค้งหรือเป็นเหลี่ยมมนตามยาว ปากหลอดผายเล็กน้อย แยกเป็น ๖ แฉก รูปขอบขนาน กว้าง ๕-๘ มม. ยาว ๑-๒.๕ ซม. ปลายแหลม

 ผลแบบผลแห้งแตก รูปทรงกระบอก กว้างประมาณ ๑ ซม. เมล็ดแบน รูปทรงค่อนข้างกลมกว้างประมาณ ๔ มม.

 ซ่อนกลิ่นเป็นพรรณไม้ต่างประเทศ มีถิ่นกำเนิดในแถบเม็กซิโกและอเมริกาใต้ นำเข้ามาปลูกในประเทศไทยได้ทั่วทุกภาค ออกดอกเกือบตลอดปียังไม่มีข้อมูลการติดผลในประเทศไทย

 ประโยชน์ ใช้เป็นไม้ประดับ ดอกมีกลิ่นหอมกลั่นได้น้ำมันหอมระเหย ใช้ทำน้ำหอมหรือเครื่องหอมมักใช้ในกิจกรรมทางศาสนา หัวใช้เป็นสมุนไพร.