เจอราเนียมเป็นไม้ล้มลุกหลายปี ลำต้นตั้งตรงหรือทอดเอน สูงได้ถึง ๖๐ ซม.
ใบเดี่ยว เรียงเวียนแน่นเป็นกระจุก รูปเกือบกลม ครึ่งวงกลม หรือคล้ายพัด กว้างและยาว ๒-๗ ซม. ปลายมนกลม ขอบหยักเว้าลึก ๕-๑๑ หยัก แต่ละหยักมีหยักเล็กขนาดไม่เท่ากันตลอดแนวขอบใบ โคนเว้าลึกคล้ายรูปหัวใจ เส้นโคนใบ ๕-๗ เส้น เส้นแขนงใบของเส้นโคนใบเส้นที่อยู่กลาง ๆ มีข้างละ ๒-๓ เส้น มักอยู่ค่อนไปทางปลายเส้นใบ ส่วนเส้นแขนงใบของเส้นโคนใบเส้นที่อยู่ล่าง ๆ มักแยกที่ใกล้โคนเส้นใบ แผ่นใบมีขนต่อมสั้นนุ่มหนาแน่น มีกลิ่นหอมอ่อน ก้านใบยาว ๒.๕-๘ ซม. เส้นผ่านศูนย์กลาง ๒-๒.๕ มม. มีขนต่อมสั้นนุ่มหนาแน่น
ช่อดอกคล้ายช่อซี่ร่ม ออกตามปลายยอดหรือปลายกิ่ง กว้าง ๑๐-๒๐ ซม. ยาว ๖-๑๕ ซม.ก้านช่อดอกเป็นรูปทรงกระบอกแคบ ยาว ๗-๑๕ ซม.เส้นผ่านศูนย์กลาง ๒-๔ มม. มีร่องตามยาวเกือบตลอดก้าน ๑-๒ ร่อง มีขนต่อมสั้นนุ่มหนาแน่น ดอกมีหลายสี เช่น สีแดง สีชมพู สีอมส้ม สีขาว ดอกตูม
ผลแบบผลแยกแล้วแตก รูปทรงกระบอกแคบกว้าง ๑.๕-๒.๘ มม. ยาว ๒.๕-๔ ซม.
เจอราเนียมเป็นพรรณไม้ต่างประเทศ มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกา ประเทศไทยนำเข้ามาปลูกเป็นไม้ประดับ มักพบปลูกในพื้นที่สูงจากระดับทะเลและมีอุณหภูมิต่ำ พืชชนิดนี้เป็นลูกผสมที่เกิดจากการปรับปรุงพันธุ์ มีลักษณะร่วมของหลายชนิด เช่น Pelargonium zonale (L.) L’Hér., P. inquinans (L.) L’Hér.