ชื่ออื่น ๆ

กะตังใบแดง, เขือง, บังใบ

 กะตังใบชนิดนี้เป็นไม้พุ่ม สูงไม่เกิน ๓ ม.

 ใบประกอบแบบขนนกสองถึงสามชั้น เรียงสลับ แกนกลางยาว ๒-๒๕ ซม. ก้านใบประกอบยาว ๒-๘ ซม. หูใบลักษณะคล้ายปีก กว้าง ๓-๕ มม. ยาว ๒-๔ ซม. ใบย่อยรูปไข่หรือรูปขอบขนาน กว้าง ๑.๕-๖ ซม. ยาว ๒-๑๒ ซม. ปลายแหลม ก้านใบย่อยยาว ๐.๒-๑ ซม.

 ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ยาว ๘-๑๔ ซม. ดอกและก้านช่อดอกสีแดงสด กลีบเลี้ยงติดกันเป็นรูปถ้วย ปลายแยกเป็น ๕ แฉก กลีบดอกโคนติดกัน ด้านในติดกับส่วนของเกสรเพศผู้ ปลายแยกเป็นแฉกรูปไข่ ๕ แฉก เกสรเพศผู้ ๕ อัน รังไข่มี ๖ ช่อง แต่ละช่องมีออวุล ๑ เม็ด

 ผลกลม ด้านบนแบน กว้าง ๐.๘-๑ ซม.

 กะตังใบชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทั่วทุกภาค พบที่ชายป่าและเชิงเขา บนพื้นที่ระดับน้ำทะเลไปจนถึงสูงประมาณ ๓๐๐ ม. ในต่างประเทศพบขึ้นกระจายทั่วไปเช่นเดียวกับกะตังใบชนิดแรก

 ในภูมิภาคอินโดจีนใช้รากแก้ไข้และอาการปวดท้อง ผลใช้เป็นยาขับพยาธิตัวตืด (Perry and Metzger, 1980) แต่ทำให้เกิดอาการเมา ไทยใช้กะตังใบชนิดนี้เช่นเดียวกันกับชนิดแรก.