ชื่ออื่น ๆ

แคขน (เหนือ); แคพอง (ใต้); แคลาว (ตะวันออกเฉียงเหนือ); แคหางค่าง (ทั่วไป); โฮงป่า (ตะวันตกเฉียงใต้)

แคบิดเป็นไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ผลัดใบ สูง ๕-๒๐ ม. เปลือกเรียบ สีเทา กิ่งอ่อนและยอดมีขนรูปดาวสีนํ้าตาลแดงหนาแน่น

 ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก ยาว ๓๐-๖๐ ซม. มีใบย่อย ๕-๙ ใบ เรียงตรงข้ามจากเล็กไปหาใหญ่ คู่ใบล่างสุดติดอยู่ที่โคนก้านคล้าย หูใบเทียม รูปค่อนข้างกลม ใบย่อยใบปลายรูปไข่กลับหรือรูปรีแกมรูปขอบขนาน ใบย่อยด้านข้างรูปรีหรือรูปไข่แกมรูปรี กว้าง ๘-๑๗ ซม. ยาว ๑๐-๒๔ ซม. ปลายมนหรือแหลมเล็กน้อย แผ่นใบด้านล่างมีขนรูปดาวสีนํ้าตาลอมเหลืองทั่วไป ก้านใบย่อยสั้นมาก

 ช่อดอกแบบช่อกระจะ ออกตามปลายกิ่ง ตั้งตรงชูเหนือเรือนยอด ยาว ๑๖-๓๐ ซม. แต่ละช่อมืหลายดอกบานไม่พร้อมกัน ดอกบานกลางคืน ก้านดอกยาว ๒-๔ ซม. กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันเป็นรูประฆัง กว้าง ๑.๒-๓.๒ ซม. ยาว ๒.๗-๔.๕ ซม. ปลายรูปปากเปิด แยกเป็นกลีบบน ๓ กลีบ กลีบล่าง ๒ กลีบ กลีบหนา

 ผลแบบผลแห้งแตก เป็นฝักรูปทรงกระบอก ยาว ๓๕-๗๐ ซม. เส้นผ่านศูนย์กลาง ๑.๕-๒.๕ ซม. มีครีบตามยาว ๕ ครีบ มีขนรูปดาวสีนํ้าตาลอมเหลืองหนาแน่น ฝักแก่บิดงอไปมา เมื่อแก่แตกออกเป็น ๒ ซีก เมล็ดแบน มีจำนวนมาก ด้านข้างมีปีกยาวบาง กว้าง ๐.๗-๑.๒ ซม. ยาว ๒.๒-๓.๑ ซม.

 แคบิดมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทั่วทุกภาคพบขึ้นตามป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ และป่า หญ้า ออกดอกและเป็นผลเกือบตลอดปี ในต่างประเทศพบตั้งแต่แคว้นอัสสัมของอินเดีย บังกลาเทศ พม่า หมู่เกาะอันดามัน ภูมิภาคอินโดจีน และมาเลเซีย.