ชื่ออื่น ๆ

แดงดง (ตะวันออกเฉียงเหนือ)

     ดอกดูกไข่เป็นไม้ต้นขนาดเล็ก สูง ๒-๘ ม. แตก กิ่งต่ำ ปลายกิ่งมักห้อยลง เปลือกเรียบ สีเทาอมน้ำตาล
     ใบเดี่ยว ออกตามข้อ ข้อละ ๒-๓ ใบ รูปรีหรือ รูปรีแกมรูปไข่กลับ กว้าง ๓-๕.๕ ซม. ยาว ๙-๑๓ ซม. ปลาย แหลม โคนสอบ บางครั้งคล้ายครีบของก้านใบ แผ่นใบ หนา ด้านบนสีเขียวเข้มและเป็นมัน ด้านล่างสีเขียวอ่อน เส้นแขนงใบข้างละ ๖-๙ เส้น แต่ละเส้นโค้ง ปลายเส้น จดกับเส้นถัดไปก่อนถึงขอบใบ เส้นแขนงใบเป็นร่องทาง ด้านบนและเป็นสันทางด้านล่าง เส้นใบย่อยแบบร่างแห พอสังเกตเห็นได้ทางด้านล่าง หูใบระหว่างก้านใบรูปใบ หอกติดอยู่ตามข้อระหว่างโคนก้านใบ ยาวประมาณ ๕ มม. ก้านใบยาว ๑-๒ ซม. เมื่อใบแห้งด้านบนสีออกดำ ด้านล่างสีน้ำตาลแดง
     ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ออกที่ปลายกิ่งและ ตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง ยาว ๕-๑๕ ซม. ก้านดอกสั้น กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกัน ปลายแยกเป็นแฉกแหลม ๔-๕ แฉก กลีบดอกสีขาวแกมสีเหลือง ใกล้โรยดอกสีเหลือง จำปา ยาว ๓-๖ มม. โคนกลีบเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว รูปแจกัน ปลายแยกเป็น ๕ แฉก รูปขอบขนาน ปลายกลีบ พับกลับ เกสรเพศผู้ ๕ เกสร ติดใกล้ปากหลอดกลีบดอก ด้านใน อับเรณูแต่ละอันแนบไปกับกลีบดอก รังไข่อยู่ใต้ วงกลีบ รูปทรงค่อนข้างกลม มี ๒ ช่อง แต่ละช่องมี ออวุลจำนวนมาก ก้านยอดเกสรเพศเมียเดี่ยว ปลายแยก เป็น ๒ แฉก
     ผลแบบผลแห้งไม่แตก รูปทรงกลม มี ๒ พู เมล็ด ขนาดเล็ก มีจำนวนมาก
     ดอกดูกไข่มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทย ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ พบในป่าเบญจพรรณและ ป่าสนเขา ที่สูงจากระดับทะเล ๑,๐๐๐-๑,๓๐๐ ม. ออกดอก และเป็นผลเดือนพฤศจิกายนถึงมีนาคม ในต่างประเทศ พบที่ภูมิภาคอินโดจีน.