ขี้มอดชนิดนี้เป็นไม้ต้น ผลัดใบ สูง ๑๕-๓๐ ม. กิ่งอ่อน ใบอ่อน และช่อดอก มีขนหนานุ่ม
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงเวียน ยาว ๑๐-๒๐ ซม. หูใบเล็กมาก ร่วงง่าย ใบย่อย ๗-๑๓ ใบ เรียงสลับระนาบเดียว รูปไข่ รูปรี หรือรูปไข่กลับแกมรูปขอบขนาน กว้าง ๒-๓ ซม. ยาว ๒.๕-๕.๕ ซม. เกลี้ยงหรือมีขนประปราย ปลายมนหรือเว้าเล็กน้อย โคนมน เส้นแขนงใบข้างละ ๙-๑๐ เส้น ก้านใบย่อยยาว ๓-๕ ซม.
ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ออกตามง่ามใบ ยาว ๕-๘ ซม. ดอกรูปดอกถั่ว ยาวประมาณ ๗ มม. ก้านดอกยาว ๑-๑.๕ มม. กลีบเลี้ยงมีขนนุ่ม โคนติดกันเป็นรูปถ้วย ยาว ๔-๕ มม. ปลายแยกเป็น ๕ แฉก ขนาดใกล้เคียงกัน มีขนนุ่ม กลีบล่างสุดยาวกว่ากลีบอื่นเล็กน้อย กลีบดอก ๕ กลีบ สีขาว หรือขาวแกมม่วงน้ำเงิน กลีบกลางรูปโล่ เส้นผ่านศูนย์ประมาณ ๖ มม. กลีบคู่ข้างรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ กว้างประมาณ ๓ มม. ยาวประมาณ ๕.๕ มม. กลีบคู่ล่างติดกันเป็นรูปเรือ กว้างประมาณ ๒.๕ มม. ยาวประมาณ ๓ มม. เกสรเพศผู้ ๑๐ อัน ก้านชูอับเรณูติดกันเป็นแผ่น แยกเป็น ๒ กลุ่ม กลุ่มละ ๕ ก้าน รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ รูปขอบขนาน มีขนสั้น มี ๑ ช่อง และมีออวุล ๒-๔ เม็ด
ผลแบบผลแห้งแตกสองแนว รูปขอบขนานแกมรูปใบหอก แบน กว้าง ๑.๕-๑.๘ ซม. ยาว ๖-๙ ซม. เกลี้ยงหรือมีขนประปราย ปลายแหลมหรือมน โคนสอบ ส่วนมากมีเมล็ดเดียวตรงกลางฝัก กระพุ้งเมล็ดแข็งนูนหนากว่าส่วนอื่นเล็กน้อยเมื่อแห้ง เมล็ดรูปไต แบน สีน้ำตาล กว้างประมาณ ๕ มม. ยาวประมาณ ๗ มม.
ขี้มอดชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันตกเฉียงใต้ ขึ้นในป่าเบญจพรรณที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๗๕-๕๐๐ ม. ในต่างประเทศพบที่พม่าและลาว.