ชาหม่องเป็นไม้ล้มลุกหลายปี สูง ๑๐-๕๐ ซม. ลำต้นตั้งตรง แตกกิ่งสั้น ๆ ตามซอกใบและโคนลำต้นช่วงล่าง โคนต้นใหญ่หรือเป็นแขนงใหญ่แทรกอยู่ในซอกหินและมีรากแผ่ตามแผ่นหิน ทุกส่วนของลำต้นมีขนสีขาวนวลคล้ายใยแมงมุม
ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก มี ๒-๕ คู่ ใบล่างแห้งเหี่ยวหรือหลุดร่วงเหลือเฉพาะรอยแผลใบ ใบรูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง ๑.๒-๖ ซม. ยาว ๓-๘ ซม. ปลายแหลมหรือมน โคนรูปลิ่ม ขอบหยักมน เส้นแขนงใบข้างละ ๗-๘ เส้น แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนังมีขนคล้ายใยแมงมุมบาง ๆ ทั้ง ๒ ด้าน ก้านใบยาว ๑-๘ ซม. มีขนคล้ายใยแมงมุม ใบล่างมีขนาดใหญ่และก้านใบยาวกว่าใบบน
ช่อดอกแบบช่อกระจุกด้านเดียวหรือช่อกระจุก ด้านเดียวเชิงประกอบ มี ๓-๑๐ ช่อ ออกตามซอกใบแต่ละช่อมีดอก ๓-๖ คู่ ก้านช่อดอกยาว ๓-๙ ซม. แกนกลางยาวได้ถึง ๑๐ ซม. ช่อที่อยู่ด้านล่างสั้นกว่าด้านบน ใบประดับคล้ายใบที่ลดรูป รูปเกือบกลมกว้างและยาวประมาณ ๕ ซม. ก้านดอกยาว ๑-๑.๕ ซม. กลีบเลี้ยงสีเขียว โคนเชื่อมติดกัน ยาว ๓-๖ มม. ปลายมี ๕ แฉก แยกเป็น ๒ ซีก ซีกบน ๓ แฉก อยู่ชิดกันและแนบติดอยู่ด้านบนบริเวณโคนหลอด กลีบดอก ซีกล่าง ๒ แฉกอยู่แยกกัน แฉกรูปรีแกมรูปใบหอก กว้าง ๑-๑.๕ มม. ยาว ๕-๘ มม.
ผลแบบผลแห้งแตก รูปทรงกระบอกแคบ กว้าง ๒.๕-๓ มม. ยาว ๑-๑.๔ ซม. ปลายเรียว บิดเป็นเกลียวห่าง สีเขียวและเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแดง มีกลีบเลี้ยงติดทนและขยายใหญ่หุ้มที่โคน ก้านช่อผลสีน้ำตาลแดงเข้ม เมล็ดขนาดเล็ก รูปคล้ายกระสวย มีจำนวนมาก
ชาหม่องมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ พบตามซอกหินปูนและหน้าผาหินปูนบริเวณป่าผลัดใบและป่าสนเขา ที่สูงจากระดับทะเล ๙๐๐-๒,๑๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเดือนกรกฎาคมถึงตุลาคม ในต่างประเทศพบที่เมียนมาและจีน.