จิงจ้อน้อยเป็นไม้เลื้อยล้มลุกหลายปี ลำต้นเป็นสี่เหลี่ยม สีเขียวหรือสีเขียวอมน้ำตาล มีขนประปราย
ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีแกมรูปใบหอกหรือรูปใบหอก กว้าง ๑-๔ ซม. ยาว ๒.๕-๙ ซม. ปลายแหลมหรือมน มีติ่งแหลมอ่อนที่ปลาย โคนรูปลิ่ม มน หรือกึ่งรูปหัวใจ ขอบเรียบและมีขนครุย แผ่นใบบางคล้ายกระดาษ ด้านบนมีขนประปราย ด้านล่างเกลี้ยง มีเส้นโคนใบ ๓ เส้น เส้นแขนงใบข้างละ ๔-๖ เส้น ปลายโค้งขึ้นจดกับเส้นถัดไป ก้านใบยาว ๐.๕-๑.๘ ซม.
ช่อดอกแบบช่อกระจุกหรือออกเดี่ยวตามซอกใบ มี ๑-๔ ดอก ก้านดอกยาว ๑.๙-๔.๕ ซม. เป็นร่องปลายโป่ง มีขนประปราย ใบประดับย่อย ๑ คู่ มีลักษณะคล้ายใบ สีเขียวอ่อน รูปไข่หรือรูปขอบขนานแกมรูปใบหอก กว้าง ๐.๕-๑ ซม. ยาว ๑-๑.๗ ซม. ปลายแหลมโคนมนหรือกลม ขอบมีขนครุย แผ่นใบประดับมีขนสั้น
ผลแบบผลแห้งแตกเป็น ๒ ซีก สีเขียวเข้ม เมื่อแก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล รูปค่อนข้างกลม กว้างและยาวประมาณ ๒ ซม. ปลายมีจะงอยรูปกรวย ยาวประมาณ ๑.๕ ซม. เกลี้ยง มี ๔ เมล็ด รูปทรงกลมแกมทรงรูปไข่เป็นร่องที่ฐาน
จิงจ้อน้อยมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทั่วทุกภาค พบตามป่าดิบเขา ป่าไม้ก่อ-ไม้สน ป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรัง เป็นไม้พื้นล่างที่มักพบขึ้นบริเวณแสงส่องถึง เช่น บริเวณที่เปิดโล่งภายในป่าหรือตามชายป่า ที่สูงตั้งแต่ใกล้ระดับทะเลถึงประมาณ ๑,๗๐๐ ม. ออกดอกเดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน เป็นผลเดือนตุลาคมถึงมกราคม ในต่างประเทศพบที่ลาว.