ชาฤๅษีเชียงดาวเป็นไม้ล้มลุกหลายปี ลำต้นตั้งตรง สูง ๗-๑๕ ซม. เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๘ มม. ปล้องยาว ๑-๓ ซม. ส่วนล่างค่อนข้างแข็งมีขนต่อมทั่วไป รากเป็นกระจุกฝอย
ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปไข่หรือรูปขอบขนาน กว้าง ๘-๑๕ ซม. ยาว ๒๐-๒๕ ซม.ปลายแหลม โคนสอบเรียวคล้ายปีกแคบ ยาวได้ถึง ๑๕ ซม. ส่วนล่างสุดอาจเชื่อมหุ้มข้อไปถึงโคนใบที่อยู่ตรงข้าม ขอบเรียบ แผ่นใบบางคล้ายกระดาษเหี่ยวง่าย ด้านบนมีขนต่อมสั้น ด้านล่างมีขนคล้ายขนแกะประปรายโดยเฉพาะตามเส้นใบ เส้นแขนงใบส่วนที่เป็นแผ่นใบมีข้างละ ๕-๙ เส้น ส่วนโคนใบที่สอบแคบมีอีกข้างละประมาณ ๑๗ เส้น เส้นใบย่อยแบบร่างแห ก้านใบเห็นไม่ชัดหรือไร้ก้าน
ช่อดอกแบบช่อกระจุกเชิงประกอบ ออกตามซอกใบใกล้ปลายยอด มีดอกจำนวนมาก ก้านช่อดอกยาวได้ถึง ๒๐ ซม. เส้นผ่านศูนย์กลาง ๓-๔ มม. แกนช่อยาวประมาณ ๑๐ ซม. ใบประดับคล้ายใบ รูปไข่แกมรูปขอบขนานหรือรูปไข่กลับ กว้าง ๔-๔.๖ ซม. ยาวประมาณ ๘ ซม. ใบประดับย่อยรูปใบหอกแคบ
ผลแบบผลแห้งแตก รูปทรงกระบอกแคบ กว้าง ๑.๕-๒ มม. ยาวประมาณ ๒.๕ ซม. เกือบเกลี้ยง เมื่อแก่บิดเป็นเกลียว มีกลีบเลี้ยง ก้านยอดเกสรเพศเมียและยอดเกสรเพศเมียติดทน ก้านผลเรียว ยาว ๑-๓ ซม. มีขนต่อมขนาดเล็กประปราย เมล็ดขนาดเล็กมีจำนวนมาก
ชาฤๅษีเชียงดาวเป็นพรรณไม้ถิ่นเดียวของไทยมีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคเหนือ พบตามหน้าผาหินปูนที่ชื้นและค่อนข้างร่ม ที่สูงจากระดับทะเล ๘๐๐-๒,๐๐๐ ม. ออกดอกเดือนกรกฎาคมถึงกันยายนเป็นผลเดือนสิงหาคมถึงธันวาคม.