ดอกดอยป่าเป็นไม้ล้มลุกหลายปี สูง ๐.๕-๒ ม. มีเหง้าใต้ดิน ลำต้นใหญ่แข็ง ตั้งตรง เป็นสันชัด มีขน ประปราย
     ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปรีหรือรูปใบหอกกลับ กว้าง ๒-๖ ซม. ยาว ๗-๑๕ ซม. ปลายแหลมหรือเรียวแหลม โคนรูปลิ่ม ขอบค่อนข้างเรียบหรือจักฟันเลื่อยละเอียด ห่าง ๆ แผ่นใบกึ่งคล้ายแผ่นหนัง มีขนสากและมีต่อมเป็น ตุ่มทั้ง ๒ ด้าน เส้นแขนงใบข้างละ ๘-๑๐ เส้น ก้านใบยาว ได้ถึง ๕ ซม.
     ช่อดอกแบบช่อกระจุกแน่นเชิงประกอบคล้าย ช่อแยกแขนง ออกที่ปลายกิ่งหรือตามซอกใบ ช่อย่อยแบบ ช่อกระจุกแน่น รูประฆัง สูง ๑-๑.๒ ซม. มีก้านช่อดอกสั้น มาก หรือยาวได้ถึง ๑.๕ มม. มีขนสั้นนุ่ม วงใบประดับรูป ระฆังแคบ กว้างประมาณ ๒ ซม. ยาวประมาณ ๑.๒ ซม. ใบประดับเรียง ๕-๖ ชั้น ซ้อนเหลื่อมกัน ขอบมีขน ผิวด้าน นอกมีขนสั้นนุ่มหนาแน่น มีต่อม ชั้นนอกและชั้นกลางรูป ไข่ ปลายเรียวแหลมกางออก มักโค้งลงเล็กน้อย ชั้นในรูป ใบหอกถึงรูปขอบขนาน ปลายแหลม ฐานดอกร่วมแบน เกลี้ยง ดอกย่อยในช่อมีแบบเดียวเป็นดอกสมบูรณ์เพศ มี ประมาณ ๓๕ ดอก กลีบเลี้ยงลดรูปเป็นรยางค์ กลีบดอก สีออกแดงหรือสีม่วง มีต่อม โคนเชื่อมติดกันเป็นรูปกรวย ยาว ๔-๕ มม. ปลายแยกเป็น ๕ แฉก ยาว ๔-๕ มม. เกสร เพศผู้ ๕ เกสร ก้านชูอับเรณูแยกจากกัน อับเรณูเชื่อม ติดกันและหุ้มก้านยอดเกสรเพศเมีย รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ มี ๑ ช่อง มีออวุล ๑ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียสีม่วง ปลาย แยกเป็น ๒ แฉก ด้านนอกมีขนคล้ายไม้กวาดปกคลุม ขึ้นมาเกือบถึงรอยแยก ด้านในเป็นตุ่มเล็ก ๆ ของยอด เกสรเพศเมีย
     ผลแบบผลแห้งเมล็ดล่อน รูปกึ่งทรงกระบอก ยาวประมาณ ๕ มม. สีน้ำตาลอ่อน มีสัน ๑๐ สัน เกลี้ยง มีกลีบเลี้ยงติดทนแบบแพปพัสลักษณะเป็นขนแข็ง เรียง ๒ ชั้น ชั้นนอกสั้นกว่าชั้นใน ชั้นในยาวประมาณ ๘ มม. มีเมล็ด ๑ เมล็ด
     ดอกดอยป่ามีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศ ไทยทางภาคเหนือ พบตามป่าดิบเขา ที่สูงจากระดับทะเล ๑,๐๐๐-๑,๓๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเดือนกันยายน ถึงมกราคม ในต่างประเทศพบที่จีน.