เดื่อแหเป็นไม้พุ่ม ไม้ต้น หรือคล้ายไม้พุ่มรอเลื้อย กิ่งอ่อนมีขนหนาแน่น กิ่งแก่สีน้ำตาล ค่อนข้างเกลี้ยง ภายในปล้องมักตัน ทุกส่วนมียาง
     ใบเดี่ยว เรียงสลับระนาบเดียว รูปขอบขนาน แกมรูปรี รูปรี หรือรูปไข่กลับ กว้าง ๐.๕-๔.๕ ซม. ยาว ๑-๑๐ ซม. พบน้อยที่ยาวได้ถึง ๑๓ ซม. ปลายแหลมหรือ มนกลม พบน้อยที่เรียวแหลม โคนมนกลม ขอบหยักมน หยักซี่ฟัน หรือเว้าตื้น แผ่นใบค่อนข้างบาง ด้านบนสี เขียวเข้ม สาก เส้นใบแบนราบและมีขนหรือขนแข็ง ด้าน ล่างสีจางกว่า สากหรือเรียบ เส้นใบนูนเห็นเด่นชัด มีขน ประปรายทั้งขนสั้นถึงขนค่อนข้างแข็ง เส้นแขนงใบข้าง ละ ๒-๙ เส้น ปลายเส้นโค้งจดกับเส้นถัดไปใกล้ขอบใบ เส้นแขนงใบที่อยู่ใกล้โคนใบยาว ๑ ใน ๕ ถึง ๑ ใน ๓ ของ ความยาวแผ่นใบ มีต่อมผิวมันขนาดเล็กที่ซอกระหว่าง เส้นกลางใบกับเส้นแขนงใบ เส้นใบย่อยแบบร่างแหถึงกึ่ง ขั้นบันได มีผลึกหินปูนทั้ง ๒ ด้าน ก้านใบยาว ๐.๒-๑ ซม. มี ขนสีขาว หูใบหุ้มยอดอ่อนรูปใบหอก ยาว ๒-๓ มม. มีขน ร่วงง่าย
     ดอกแยกเพศต่างต้น ช่อดอกคล้ายผลรวมใน โพรงฐานช่อดอก ออกเดี่ยวตามซอกใบ ช่อดอกเป็น กระเปาะ รูปทรงค่อนข้างกลม กว้าง ๓-๔ มม. โคน กระเปาะไม่คอดเรียวเป็นก้าน มีขนสั้นถึงขนแข็ง สากหรือ เรียบ ปลายกระเปาะมีช่องเปิดกว้างประมาณ ๑ ซม. รอบช่องเปิดมีขอบบาง ก้านช่อยาว ๑-๒ มม. ตามก้านมี ใบประดับ ๓ ใบ รูปคล้ายสามเหลี่ยม ยาว ๐.๕-๑ มม. ดอกมีจำนวนมากและมีขนาดเล็กมาก อยู่ค่อนข้างหนา แน่นภายในโพรงฐานช่อดอก แต่ละดอกมีกลีบรวมสีชมพู ช่อดอกเพศผู้มีดอกเพศผู้ที่สมบูรณ์ เกสรเพศผู้ ๑ เกสร และมีดอกเพศเมียที่เป็นหมันซึ่งมีก้านยอดเกสรเพศเมีย สั้น ช่อดอกเพศเมียมีดอกเพศเมียที่สมบูรณ์ซึ่งมีก้าน ยอดเกสรเพศเมียยาว และมักมีดอกไร้เพศปะปนอยู่ด้วย ดอกเพศเมียมีรังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๑ ช่อง มีออวุล ๑ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียติดด้านข้างของรังไข่ เกลี้ยง หรือมีขน ยอดเกสรเพศเมียเล็กมาก
     ผลแบบผลรวมในโพรงฐานช่อดอก รูปทรงค่อน ข้างกลม กว้าง ๓-๔ มม. มีขนสั้นถึงขนแข็ง สากหรือ เรียบ สุกสีเหลืองหรือสีแดง ผลย่อยแบบผลแห้งเมล็ด ล่อน ทรงรูปไข่ ขนาดเล็ก มีจำนวนมาก
     เดื่อแหมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทย ทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันตก เฉียงใต้ และภาคใต้ พบตามที่โล่ง เขาหินปูน ในป่าดิบ ที่สูงตั้งแต่ใกล้ระดับทะเลถึงประมาณ ๙๐๐ ม. ออกดอก และเป็นผลเกือบตลอดปี ในต่างประเทศพบที่เมียนมา และอินโดนีเซีย.