ตานเสี้ยนชนิดนี้เป็นไม้ต้น สูงประมาณ ๑๓ ม. ลำต้น กิ่ง และใบมียางสีขาว กิ่งคล้ายรูปทรงกระบอกหรือแบน มีขนประปราย เมื่อแก่ค่อนข้างเกลี้ยง อาจจะมีหนาม ช่องอากาศรูปรีเห็นชัด
ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปรีแคบถึงรูปรีกว้างหรือรูปไข่กลับ กว้าง ๒.๕-๖.๕ ซม. ยาว ๖-๑๔.๕ ซม. ปลายแหลม แหลมค่อนข้างมน หรือมน โคนสอบเรียว ขอบเรียบ แผ่นใบบางคล้ายกระดาษหรือหนาคล้ายแผ่นหนัง ใบอ่อนมีขนประปราย เมื่อแก่ค่อนข้างเกลี้ยง เส้นกลางใบนูนหรือแบน มีสันด้านบน มีขนหนาแน่นหรือประปรายทั้ง ๒ ด้าน เส้นแขนงใบข้างละ ๑๑-๑๖ เส้น ปลายโค้งเชื่อมกันใกล้ขอบใบ ก้านใบยาว ๐.๕-๒ ซม. มีขนสั้นนุ่มสีขาวหนาแน่น เมื่อแก่เกือบเกลี้ยง
ดอกเดี่ยว ออกเป็นกระจุกที่ซอกใบ จำนวน ๒-๘ ดอก ก้านดอกยาว ๐.๖-๑ ซม. มีขนสั้นนุ่มสีขาวหนาแน่น ดอกสีนวลหรือสีเหลืองอมเขียว กลีบเลี้ยง ๕ กลีบ เรียงเป็น ๓ ชั้น ชั้นนอก ๒ กลีบ รูปไข่ กว้าง ๒.๗-๓ มม. ยาว ๕-๕.๘ มม. ผิวด้านนอกมีขนสั้นนุ่มหนา ด้านในมีขนคล้ายไหมสีน้ำตาลแดงยกเว้นที่โคนเกลี้ยง ชั้นที่สองมี ๒ กลีบ รูปไข่แคบหรือรูปใบหอก กว้าง ๒.๓-๓.๕ มม. ยาว ๕.๓-๗ มม.
ผลแบบผลมีเนื้อหนึ่งถึงหลายเมล็ด รูปทรงรีแกมทรงรูปไข่ กว้าง ๒-๒.๕ มม. ยาว ๒-๔ มม. เมล็ดรูปรีแบน สีน้ำตาล มี ๑-๒ เมล็ด
ตานเสี้ยนชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคตะวันออก และภาคตะวันตกเฉียงใต้ พบขึ้นในป่าเต็งรังผสมก่อ ป่าสน และป่าเบญจพรรณ ที่สูงจากระดับทะเลปานกลาง ๑๐๐-๑,๐๐๐ ม. ออกดอกเดือนมกราคมถึงสิงหาคม เป็นผลเดือนมิถุนายนถึงมกราคมในต่างประเทศพบที่เมียนมา.