กระพี้เป็นไม้ต้น สูง ๑๐-๑๕ ม. กิ่งอ่อนและช่อดอกมีขนนุ่มสั้น ๆ แต่จะค่อย ๆ ร่วงไป
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงสลับ ยาว ๑๐-๑๕ ซม. ก้านใบประกอบยาว ๘-๑๒ ซม. มีใบย่อย ๑๑-๑๕ ใบ เรียงสลับ รูปขอบขนานถึงรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ กว้าง ๒-๒.๕ ซม. ยาว ๓.๕-๕ ซม. ปลายมนถึงหยักเว้าเล็กน้อยโคนมนถึงสอบกว้าง เส้นใบไม่เด่นชัด
ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ออกตามง่ามใบใกล้ยอด ยาว ๕-๑๕ ซม. ดอกรูปดอกถั่ว สีขาว ขนาดเล็ก ยาวประมาณ ๘ มม. กลีบเลี้ยง ๕ กลีบ ติดกันเป็นรูปถ้วย กลีบดอก ๕ กลีบ เกสรเพศผู้ ๑๐ อัน ก้านชูอับเรณูติดกันเป็นแผ่น รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๑ ช่อง มีออวุล ๑-๒ เม็ด
ฝักรูปขอบขนาน กว้างประมาณ ๒ ซม. ยาว ๖.๕-๑๐ ซม. ผิวเรียบ ปลายมน โคนเรียว สีดำเมื่อแห้ง ตรงกระพุ้งเมล็ดหนาและแข็งกว่าบริเวณอื่น มี ๑-๒ เมล็ด
กระพี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ บนพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ ๔๐๐ ม. ในต่างประเทศ พบที่อินเดีย พม่า ลาว และกัมพูชา.