ขมิ้นขาวเป็นไม้ล้มลุกหลายปี ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้าภายในสีเหลืองอ่อน ลำต้นเทียมเกิดจากกาบใบเรียงสลับและโอบซ้อนกันชูเหนือดิน ขึ้นเป็นกอ สูง ๑-๑.๕ ม. แต่ละต้นมีใบ ๕-๗ ใบ

 ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปใบหอกแกมรูปขอบขนานใบเล็กสุด กว้าง ๗-๑๒ ซม. ยาว ๑๖-๓๒ ซม. ใบใหญ่สุดกว้าง ๑๓-๑๕ ซม. ยาว ๕๖-๖๐ ซม. ปลายยาวคล้ายหางโคนมีครีบ ขอบเรียบหรือเป็นคลื่น ก้านใบยาว ๑๒-๑๕ ซม. ลิ้นใบแคบและมีขนตามขอบ

 ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกจากเหง้า ยาวประมาณ ๑๕ ซม. ก้านช่อยาวใกล้เคียงกับช่อดอก ใบประดับที่ปลายช่อครึ่งบนมีสีม่วง ครึ่งล่างสีขาว ยาวประมาณ ๕.๕ ซม. ไม่มีดอก ใบประดับที่กลางช่อสีขาวและมีแถบสีม่วงยาวประมาณ ๔ ซม. มีดอก ใบประดับที่โคนช่อสีเขียวกลีบเลี้ยงสีขาว โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ ๙ มม. ปลายแยกเป็นแฉกเล็ก ๓ แฉก กลีบดอกสีขาวโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ ๑.๘ ซม. ปลายแยกเป็น ๓ แฉก เกสรเพศผู้เป็นหมันที่เปลี่ยนแปลงเป็นกลีบปากมีสีขาวและมีแถบสีเหลืองตามยาวกลางแผ่นปลายมนและโค้งกลับ เกสรเพศผู้เป็นหมันที่เหลือมีสีขาวเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์มี ๑ เกสร ก้านชูอับเรณูกว้างและยาวประมาณ ๓ มม. อับเรณูยาว ๔-๕ มม. โคนมีจะงอยและโค้งเล็กน้อย รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ มี ๓ ช่อง แต่ละช่องมีออวุลจำนวนมาก ก้านยอดเกสรเพศเมียเรียวยาวยอดเกสรเพศเมียรูปคล้ายถ้วยขนาดเล็ก

 ผลแบบผลแห้งแตก รูปทรงรี เมล็ดจำนวนมากรูปกระสวย เยื่อหุ้มเมล็ดเป็นเมือก

 ขมิ้นขาวเป็นพรรณไม้ต่างประเทศ มีถิ่นกำเนิดในอินโดนีเซียและมาเลเซีย

 ประโยชน์ เหง้าใช้เป็นสมุนไพร และรับประทานเป็นผัก.