ชะมดต้นเป็นไม้ล้มลุกหรือไม้พุ่มเล็ก สูง ๐.๔-๒ ม. ลำต้น ก้านใบ และก้านดอกมักมีขนรูปดาวขนาดเล็กและขนแข็งชี้ลง หรืออาจมีขนแข็งคล้ายหนาม
ใบเดี่ยว เรียงเวียน มี ๓-๗ แฉก หรือ ๓-๗ เหลี่ยม กว้างและยาว ๔.๕-๒๖ ซม. แฉกรูปแถบหรือรูปใบหอกกลับ ปลายแฉกแหลม โคนเว้ารูปหัวใจขอบหยักซี่ฟันแกมจักฟันเลื่อย ใบใกล้ยอดมักเป็นรูปหัวลูกศรหรือรูปเงี่ยงใบหอก มีเส้นโคนใบ ๓-๗ เส้น ไม่มีต่อมที่เส้นกลางใบ ด้านบนมีขนธรรมดา ด้านล่างมีขนรูปดาวและขนธรรมดาปะปนกัน ตามเส้นใบมีขนสาก ก้านใบยาว ๔-๒๘ ซม. หูใบร่วงง่าย รูปแถบหรือรูปเส้นด้าย ยาว ๕-๘ มม. มีขน
ดอกเดี่ยว ออกตามซอกใบ ก้านดอกเรียวเล็กยาว ๕-๗ ซม. ไม่มีข้อต่อ สั้นกว่าก้านใบ ริ้วประดับ ๗-๙ ริ้ว ยาว ๑-๑.๕ ซม. ร่วงง่าย มีขน กลีบเลี้ยงยาว ๒.๕-๓ ซม.
ผลแบบผลแห้งแตก ทรงรูปไข่แกมรูปทรงรีมี ๕ เหลี่ยมตามยาว กว้าง ๒.๕-๓.๕ ซม. ยาว ๕-๘ ซม.ปลายแหลม โคนมน มีขนแข็งและมีขนรูปดาวขนาดเล็กปน เมื่อผลแก่ขนจะค่อย ๆ หลุดร่วงไป ด้านในผิวเป็นมัน เมล็ดคล้ายรูปไต กว้าง ๓-๓.๕ มม. ยาว ๓.๕-๔ มม. มีจำนวนมาก มีลายเป็นสันออกจากศูนย์กลางโค้งไปตามเมล็ด
ชะมดต้นมีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทั่วทุกภาค ขึ้นตามชายป่าดิบ ตามที่รกร้าง ที่ชุ่มชื้นที่สูงตั้งแต่ใกล้ระดับทะเลถึงประมาณ ๘๕๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเกือบตลอดปี ในต่างประเทศพบที่อินเดีย จีนตอนใต้ ภูมิภาคอินโดจีน ภูมิภาคมาเลเซีย และหมู่เกาะแปซิฟิก
ประโยชน์ เมล็ดใช้เป็นสมุนไพร น้ำมันจากเมล็ดใช้ทำน้ำหอม.