ตาเป็ดตาไก่ชนิดนี้เป็นไม้พุ่ม สูงประมาณ ๑.๕ ม. กิ่งค่อนข้างเรียว กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่น

 ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปรี รูปใบหอก หรือรูปรีแกมรูปใบหอก กว้าง ๑-๕ ซม. ยาว ๖-๑๘ ซม. ปลายเรียวแหลม โคนรูปลิ่ม ขอบหยักมนหรือเรียบ แผ่นใบค่อนข้างบาง ด้านบนเกลี้ยง มีต่อมเล็ก สีดำกระจายทั่วไป เห็นชัดทั้ง ๒ ด้าน ด้านล่างมีขน เส้นแขนงใบข้างละ ๑๔-๒๐ เส้น ปลายเส้นโค้งจดกับเส้นถัดขึ้นไปใกล้ขอบใบ เส้นใบย่อยเห็นไม่ชัด ก้านใบยาว ๐.๕-๑.๒ ซม. มักมีขน

 ช่อดอกแบบช่อเชิงหลั่นหรือช่อกระจะกึ่งช่อซี่ร่ม ออกตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง มีขน ก้านช่อดอกยาว ๑-๓ ซม. ก้านดอกยาว ๐.๕-๑.๕ ซม. กลีบเลี้ยงยาวประมาณ ๒ มม. โคนเชื่อมติดกันเล็กน้อย ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉกรูปไข่ กว้างประมาณ ๑.๕ มม. ปลายมนหรือแหลม กลีบดอกสีชมพู ยาวประมาณ ๕ มม. โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดสั้นมาก ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉกรูปรีหรือรูปรีแกมรูปไข่กลับ กว้างประมาณ ๓ มม. ปลายมนหรือแหลม ขอบมีขนครุย ด้านนอกมีขน มีต่อมสีม่วงหรือสีค่อนข้างดำขนาดเล็กคล้ายจุดหรือขีดประกระจายทั่วไป เกสรเพศผู้ ๕ เกสร ติดที่หลอดกลีบดอก ก้านชูอับเรณูสั้น อับเรณูทรงรูปไข่ ยาวประมาณ ๓.๕ มม. รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ ทรงรูปไข่ มี ๑ ช่อง มีออวุลจำนวนมาก ก้านยอดเกสรเพศเมียเรียว ยาวประมาณ ๓.๕ มม. ยอดเกสรเพศเมียเล็กแหลม

 ผลแบบผลผนังชั้นในแข็ง รูปทรงค่อนข้างกลม แป้นเล็กน้อย กว้าง ๖-๗ มม. ผิวมีต่อมคล้ายจุดหรือขีดประกระจายทั่วไป เมล็ดรูปคล้ายผล มี ๑ เมล็ด

 ตาเป็ดตาไก่ชนิดนี้เป็นพรรณไม้ถิ่นเดียวของไทย มีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคใต้ พบตามทุ่งหญ้า ที่สูงจากระดับทะเลปานกลางประมาณ ๒๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเดือนมกราคม.