กลองชนิดหนึ่ง (ดู กลอง ประกอบ) มีรูปทรงกระบอก ตรงกลางป่องออกเล็กน้อย หน้ากลองกว้างประมาณ ๔๐ เซนติเมตร หุ่นกลองยาวประมาณ ๔๘ เซนติเมตร ขึ้น หนัง ๒ หน้า ตรึงด้วยหมุดที่เรียกว่า “แส้” ซึ่งทำด้วยไม้ งาช้าง กระดูกสัตว์ หรือโลหะ กลางตัวกลองด้านหนึ่งมีห่วงสำหรับแขวน เรียกว่า “หูระวิง” หน้ากลองด้านหนึ่งติด ข้าวตะโพนแล้วตีอีกหน้าหนึ่ง ใช้ขาหยั่งค้ำตั้งขึ้นตี มีหมอนรอง ใช้ไม้ตี ๒ อัน ลักษณะเป็นไม้ท่อนยาว โดยปรกติสำรับหนึ่งมี ๒ ลูก ลูกหนึ่งเสียงสูงเรียกว่า “ตัวผู้” อีกลูกหนึ่งเสียงต่ำเรียกว่า “ตัวเมีย” ตัวผู้อยู่ทางขวามือ และตัวเมียอยู่ทางซ้ายมือของ ผู้ตี กลองทัดนี้เข้าใจว่าเป็นกลองของไทยแท้มาแต่โบราณ ใช้เป็นเครื่องบรรเลงรวม อยู่ในวงปี่พาทย์มาจนถึงทุกวันนี้