ทำนองพิเศษที่ยืนอยู่เสียงใดเสียงหนึ่ง มีหน้าที่ ๓ ประการ คือ

 ๑. เติมเพื่อให้ครบจังหวะหน้าทับหรือตามความประสงค์ของผู้ประพันธ์

 ๒. เติมเพื่อเชื่อมระหว่างวรรค ประโยค และท่อน

 ๓. เติมเพื่อแสดงถึงทำนองที่จะมีการเปลี่ยนแปลงต่อไป

 ทำนอง “เท่า” นี้ ผู้บรรเลงสามารถตกแต่งหรือแปรเป็นทางต่าง ๆ ได้โดยยึดลูกตกเสียงเดิมไว้, ลูกเท่า ก็เรียก