ทำนองเพลงสำเนียงลาวประดิษฐ์โดยเฉพาะสำหรับบรรเลงต่อท้ายเพลงเดี่ยวลาวแพนเรียกว่า “ออกซุ้ม” ในสมัยโบราณนิยมบรรเลงด้วยจะเข้ มีการดีดกระทบทั้ง ๓ สาย ทำให้เกิดเป็นเสียงประสานที่ไพเราะน่าฟังมาก ต่อมามีการบรรเลงเพลงเดี่ยวลาวแพนและออกซุ้มด้วยเครื่องดนตรีอื่น ๆ ที่สามารถทำเสียงประสานของทำนอง “ซุ้ม” ได้ดี เช่น ระนาด ฆ้องวง หรือเครื่องดนตรีต่างชาติ เช่น ไวโอลิน ออร์แกน เปียโน ขิม

 ปัจจุบันมีผู้นิยมนำทำนอง “ซุ้ม” ของเพลงเดี่ยวลาวแพนมาบรรเลงต่อท้ายเพลงสำเนียงลาวอื่น ๆ ด้วย เช่น เพลงลาวดวงเดือน เพลงลาวเสี่ยงเทียน หรือใช้ในการประกอบท่าฟ้อนแบบลาว ในการบรรเลงเพลงไทยที่ออกซุ้มนั้น เสียงจะเข้เป็นเสียงนิยมบรรเลงมากกว่าเครื่องดนตรีอื่น