ฆ้องที่ใช้ตีกำกับจังหวะ เป็นฆ้องที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่มีใช้ในวงดนตรีไทย มีขนาดกว้างประมาณ ๘๐ เซนติเมตร ไม้ที่ใช้ตีด้ามยาวประมาณ ๒๒ เซนติเมตร ปุ่มที่ตีพันด้วยผ้ากับด้ายให้มีความนุ่มพอสมควร เมื่อตีจะเกิดเสียงกังวานกระหึ่มไปได้ไกล ๆ จึงเรียกชื่อตามเสียงว่า “ฆ้องหุ่ย” แต่บางทีก็เรียกว่า “ฆ้องชัย” คงจะเป็นเพราะสมัยโบราณใช้ฆ้องชนิดนี้เป็นสัญญาณในกองทัพ สมัยต่อมาจนถึงปัจจุบันใช้ตีในงานพิธีมงคลต่าง ๆ เช่น เวลาพระสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์จบบทหนึ่ง ๆ หรือเวลาคนทำขวัญว่าไปจบตอนหนึ่ง ๆ และเวลาเวียนเทียนสมโภช เพื่อให้ชื่อของฆ้องเป็นนิมิตมงคลแก่พิธีนั้น ๆ